gece gece evde yiyecek hiçbir şey bulunmaması

insanı yorar, sinirlendirir.

hiçbir şey kalmamış ciddi anlamda. böyle bir şey olabilir mi?

edit: çilek buldum arkadaşlar. mutluyum.

kavanozda kalmış yarım yoğurtu hüzünle kaşıklar insan. kötü bir durumdur.

aslında gerçekten aç olsan ne bulsan yersin de gece gece mutfakta ne aradığını bilmeden bir şeyler bulmak için dolanırsın dolaplar açılır kapatılır çekmeceler defalarca kontrol edilir. aradığın şeyi bilmiyorsundur ama bir şey görsen 'he işte bu' diyebilirsin falan amaan öyle işte şu an buzdolabında ekler olsa harika olurdu aslında

yerde yuvarlanarak ağlama isteğine sebep olan olaydır.

terbiyesizlik.
dün gece oturdum ağladım.

bir kadın için takı kutusu neyse, erkek için de buzdolabı odur. açtığımda ayna görevi görüp beni yansıtan tertemiz bir buzluğu ben neyleyim? allah rızası için bir sigara böreği sarıp eve gelip, ay bebeyimler gece mece acıkırsın da aç kalırsın erimesin göbüşün, aman sakın ha bana lazım diyenimiz yok ki.

şu buzlukta bir halka %100 dana kasap sucuğu olmayacaksa, ben bu dolabı ateşe vereyim o zaman.

kardeşim gelin şu eve bakın her şey nude değil burada öldük mü kaldık mı alo.

(bkz: 9 ağustos 2023 karnımın acıkması)

avrupa'da filan isen gerçekten aç yatmaktan başka seçeneğin yoktur.

fakat istanbul filan ise yaşadığın yer, artık olmayan derttir. mobil uygulamadan (getir götür gibi zamazingolar) dünyanın gıdasını eve yığabilir ve dört başı mağrur bir çilingir sofrası dahi kurabilirsin.

ve bu saatte sadece çorbacılarla kokoreççilerin açık olması üzer.

buzdolabından alakasız kominasyonlarla yemek yeme ile sonuçlanır.

turşu, soğuk su ve salam denemenizi tavsiye ederim. tercihen kaşar da eklenebilir.

gece atıştırmasını eskiden severdim ama uzun zamandır yapmıyorum.su içerim ve kendimi aslında acıkmadığıma ,yalnızca gün içerisinde yeterince su içmediğime inandırıp yatarım.sabaha doğru, gece yediklerimin midemi yakmasından nefret ediyorum çünkü.