gece gökyüzünü izlemek

bir çeşit terapi yöntemi. kırsal bir alandaysanız tadından yenmez.

çok güzel bir eylem. hele gökyüzü açıksa, biraz şehir dışındaysanız gökyüzündeki sayısız yıldızın parlayıp söndüğünü görebilirsiniz. ne kadar küçük, ne kadar sıradan olduğunuzu anladığınız anlardan biridir bu an. bir hayat dersi bile çıkarabilirsiniz çok düşünürseniz. aynı zamanda the glitch mob-bad wings çooooook iyi gidiyor bu eylemle. önerilir.

istanbul gibi büyük ve ışık kirliliğinin fazla olduğu şehirlerde özellikle geceleri gökyüzünün güzelliğini anlayamazsınız maalesef. ama daha küçük bölgelerde ya da köylerde falan o manzaranın yerini hiçbir şey tutamıyor. küçük yerlere gittiğim zamanlarda kaç kere yıldız kaymasına denk geldim ve o manzarayı izlemek için uykusuz kaldım ben bile bilmiyorum*.

odamın penceresinden ne kadar binalar da gözükse yine de temiz bir düşünce için güzel bir olay

insanı en rahatlatan olay. hava kapalı olsa bile gökyüzüne içini döküyorsun. kimseye dediklerini söylemiyor, seni yargılamıyor.

keyiflidir ama büyük şehirlerde yaşamaya çalışırken gerçekleşmesi zor olan bir faaliyet.
apartman dairelerinde ikamet ederken, göre bildiğin sadece karşı binanın camı çerçevesidir.
belki kafanı yukarı kaldırıp göğe baka bilirsin ama açık alan da oturup uzaklara bakarken gökyüzünü seyretme imkanına sahip olamaz şehirlerin mahallelerine sıkışmış insancıklar.

huzurun gecedeki tanımıdır.

her 3 5 dakikada bir yıldız kayar, usul usul evrenin bir ucundan bir ucuna gider. usul usul tabiki bize göre. öyle fışt diye kaydığı pwk görülmez. güzel terapidir.

insan olarak, bulunduğumuz dünyanın bir bardak su, evrenin okyanus,bizim de bir plankton olduğumuzu hatırlatır.

kuruşun yoktur ama tüm gökyüzü senindir

karanlık çökse de göğe baksam." dedirtir. bir çeşit bağımlılıktır bu.

terapidir adeta, huzur verir. sorgulatır, maziye götürür, geleceğe götürür...

bilirsiniz ki, gündüzleri de yıldızlar olduğu yerdedir. karanlık çöktüğünde, gökyüzünde tanrı'nın şovu başlar bizler için. gerçek bir efsunlanma.

kadim bir sorgulayıcı, uzanıp yere, göğe bakarken, "nedir aslolan?..." diye sormuştur.

kırsal yerlerde yaşayanlar, çok şanslılar. şehir ışıkları maalesef ki güzel manzaramızı yok ediyor...

güzel bir seyir için bulutsuz bir gece seçmeli. zifiri karanlıkta göğe bakın ve uyuyun efendim.

kaldı mı gökyüzüne bakan yıldızları sayan temiz kalpli insan . yada kaldı mı gökyüzünü izleyebileceğimiz evler. tıkıldık apartmanların küçücük balkonlarına bırakın gökyüzünü seyretmeyi yanımızdakinin yüzüne bakmıyoruz basımızı telefon dan kaldırıp da .

turgut beyle beraber "göğe bakalım" biz de.

özellikle dolunay zamanı ya da yıldızların net görülebildiği anlarda çok etkileyici bir aktivitedir.romantik insanlar bunu tekrarlamaktan çok keyif alır. *

bu arada 17 ağustos gölcük depreminin gecesindeki gökyüzünün güzelliğini başka hiçbir zaman göremedim.o toz bulutu arasında uzansam yıldızları tutabilecek gibiydim. korkunç bir afetin bile bazen güzel bir tarafı olabiliyor. hayat gerçekten çok garip.