gece olunca birçok yazarın süngüsünün düşmesi

gündüz mahmut tuncer'ken gece azer bülbül'e bağlıyoruz. *

bir dökülmeler, acılar, melankoliler, dramlar, gündüz de böyleyiz ama gece sanki ağlama duvarına dönüyoruz sözlükçe.

(bkz: gece ne oluyor lan bize)*

gece şehir susup, ışıklar bir bir kapandığında en çok yalnızlıgımız, herşey ondan. artık kendinlesindir ve içinde ki sen tüm gerçekleri tek tek sana fısıldar. sonrası işte böyle. bir de en güzeli anonim olmaktan geçiyor. ben içimdekileri döküp sabah yanından geçsem bilemeyecek olmanın verdiği rahatlık.