geceye bir düşünce bırak

kafanızda sizi meşgul eden bir düşünceyi buraya bırakıp ufak bi ihtimal rahatlayabileceğiniz başlık.

önceden her şey geçer diyerek kendimi teselli eder ve bunu gerçekten beni teskin eden bir düşünce olarak bilirdim.
güzel olan duygular, kötü zamanlar, en mutlu sabahlar, hayatının en sevdiğin dönemi, kahrolduğun tüm geceler hepsi geçiyor. bu gerçekten iyi hissettirirdi. çok kötü zamanlarımda bunun geçeceğini düşünüp teselli ederdim kendimi. nihayetinde öyle de oldu. hepsi geçti, bitti. şimdi belki de daha çok büyüdüm. anladım ki geçip gitmek artık beni teselli etmeye yetmiyor. belki de içimi burkuyor.
evet her şey geçiyor, bunun için neden mutlu hissetmeliyim? soruyorum kendime.
ben de geçiyorum halbuki. her yıl bu dünyadan biraz daha geçiyorum. zaman zaman farkında bile olmuyorum. ama geçiyorum. ben de bitiyorum. bedenim bile değişiyor, başkalaşıyor. kötü zamanlarım geçerken rahat bir nefes aldığımı düşündüğüm an arkasından mutlu anlarım da el sallıyor bana. ne kalıyor peki? gidilen yer gelinen yer bunları düşündüğümde çıkış yolları bulabilir insan. ama sadece geçiyor olmak beni artık mutlu etmiyor. aksine düşündükçe bir şeylerin geçmesi içime bir şey oturtuyor. istediği oyuncağı alamadan büyümüş bir çocuğun geç kalmış hevesi, bir kez deniz göremeden büyümüş bir coğrafya kurbanı insanın merakı, bazen de hiç yaşanmamış bir zamanın özlemi.. bilmiyorum. ama teselli bulamıyorum artık bir şeylerin geçmesiyle. her şey geçici iken ironik şekilde kalıcı olan bir şeylerin varlığına muhtaç hissediyor ruhum. baki olana gitmek, sonsuzluk kavramı içinde yaşamak.. ölmemek, son bulmamak, üzülmemek, yarım kalmamak..
bunun tek yolu ölüm müdür? belki de hepliğe arzu duyan ruhumun, sonu olan bir zaman diliminde sıkış tepiş haykırışlarıdır bu hislerim.

gerçek iyi bulamazsın çünkü insanın bir yanı hep karadır. o yüzden her zaman ortacı ol ne iyi ne kötü. herşeye ve herkese eşit mesafede ol. az konuş çok dinle ve sadece bilginin peşinden koş.

çok da kasmayın bi şeyler için. yaşıyoruz be hayat işte.