geceye sosyolojik bir tespit bırak

kendilerinden farklı olan her şeyi yok etmeye kalkışacaklar. sanat yaratamadıklarından sanattan anlamayacaklar. kendi yaratma başarısızlıklarını dünyanın başarısızlığı olarak görecekler. sevemediklerinden senin de sevginin tam olmadığına inanacaklar. ve senden nefret edecekler, nefretleri mükemmel olacak.

türkiyede geçim sıkıntısı içinde olan aileler kendilerini çocukları üzerinden gerçekleştirme arzusundadır. ben yapamadım çocuğum yapsın diyerek işlerin daha da karmaşık bir hal almasına sebep olurlar. çocuklarına çok emek verirler yemez yedirir giymez giydirirler bunun sonucunda çocuklarından beklentileri tavan yapar. çocukları okuyacak iyi meslek sahibi olup iyi para kazanacak hem onları bu hayattan kurtaracak hemde ailenin övünç kaynağı olacaktır. türk ailesi çocukları ile övünmekten ayrı bir haz duyar. çoğu ailede baskıyı kaldıramayan veya beklentileri karşılayamayan çocuklar ailenin tam anlamıyla patolojik ve toksik bir hal almasına sebep olur. yaşınız kaç olursa olsun aileniz sizden onları mutlu etmeniz için bir şeyler bekleyecektir. onlar için kim olduğunuzun ne istediğinizin bir önemi yoktur. sizin iyiliğinizi düşünüyor gibi görünüp sizi kafalarındaki kalıba sokmaya çalışmaktan vazgeçmezler.

dinginliğin türk insanında huzursuzluk yaratması

nüfusun büyük bir bölümü bütünüyle kara cahilken, daha büyük bir bölümü de işlevsel olarak cahil.

toplumda "ezilen" olarak görülen herhangi türden bir sınıf, altına yeni bir ezilen geldiğinde anında "ezen" sınıfa dönüşür.

hayatında toplum tarafından başarılı sayılacak şeyleri olmayan insanlar belli metalarla övünür.ırk ya da takım gibi. onların başarısından kendisine pay çıkarır.gece özeti yeterli bu kadar şimdilik

ah insanların en ufak olumsuz davranışlarını bile çok kafaya takarım neden böyleler diye. bazen yeterince düşünmediklerini düşünürüm. yani şöyle insanlarımızda karşımızdaki insan ne hisseder diye bir düşünce yok kısacası empati yok. bir de fark ettiyseniz yukarda ‘düşünemediklerini’ demedim ‘düşünmediklerini’ dedim. gerçekten bazı insanların işine gelmiyor düşünmek canı nasıl istiyorsa öyle davranıyor. sonuçları istemediği bir şey olunca hep karşı tarafta suç arıyorlar sonra. düşünmedikleri için olanların sorumlusunun kendileri olabileceğini hiç akıl edemiyorlar. böyle insanlara ve en çok da bu insanlara maruz kalanlara üzülüyorum. bu tarz insanlara maruz kalanlar bazen gerçekten kafalarını bunlarla çok meşgul ettikleri için bu sefer bu insanlar da bazı şeyleri göremiyorlar. böyle kısır bir döngüye giriliyor. ne olurdu ağzımıdan huzursuz edecek şeyler çıkmasa, başkasının huzuru bozulmasa...

herşey yolunda iken herkes iyidir.

ülkecek öfke problemimiz var. diğer ülkelere göre kat kat büyük bir öfke problemi...

bastırılmış her duygu bi yerden patlak veriyor. keşke insanlar kendilerini rahatca ifade edebilse ve kişinin kendini daha güzel ifade edebilmesi için eğitimler verilse. şu toplum baskısı, elalem ne der düşüncesi ortadan kalksa ve insanlar bir kez geldikleri şu hayat gönüllerince yaşayabilse.

bizden bir bok olmaz.

geri kalmış ve hayatını yaşama şansı olmayan milletlerin kendi geçmişlerindeki zaman aralıklarını satın alabildikleri birşeyle açıklamaları:
"hamdi abiyle ilk defa maça gidiyoruz, o zaman bende o beyaz honda var."

sözlükler toplumun aynasıdır.

toplumun doğrusu her zaman yanlıştır.

türkiyede herkes haklıdır.

nezaket sahibi ve tevazu gösteren bir insansanız toplum tarafından zayıf olarak algılanabilirsiniz.

tam isabet. bugün yapmış olduğum dumanı üstünde bir tespit. buyrunuz:

"bir diyalog içindeyken kendinizi söylediğiniz bir sözü açıklamaya çalışırken hatta kıvranırken bulduysanız o ilişki samimi değildir oturmamıştır. acilen susmanız lehinize olur. "

bütün toplumlar insanları sıralar böylece bazı insanlar diğerlerine göre daha fazla fırsat ve kaynağa sahip olurlar.