geçmişin verdiği acı

genelde gece saatlerinde hayatı sorgularken anılar aklına geldiğinde yaşanan durumdur. güzel günler mazide mi kaldı bilinmez ama geleceği güzel kılmak bizim elimizde.

bağımlılık yapan şeyleri bir daha bulamamak, acı verir.

gece çıkmaz benim karşıma aslında pek. birine güvenmek istediğinde çıkıyor karşına. birinin sevebileceğini düşünürken. belki aynada kendine bakarken. belki acıyı veren kişiyle yüzyüze bakmak zorundaysan her gün. ama yaşamayı öğreniyorsun tabii. bazen içine kezzap dökülmüş gibi yaktığı anlar oluyor. nefesin kesiliyor. yanıyorsun. çok klişe bir cümle ama doğruluğuna inanırım. öldürmeyen şey güçlendirir. evet.

bazen ne kadar kaçsa da insan, geçmişte yaşadığı kötü ve üzücü olaylar peşini bırakmıyor. yaşanıp bitmiş olsa da, ruhunda açtığı yaralar bir ömür kalıyor insanda ve bir ömür bu yaraların verdiği acıyla yaşıyorsun.

bazen de geçmişteki güzellikleri, mutlu anıları düşünmek acı veriyor insana. bugün o mutlulukları yaşayamadığımız için ve geleceğin belirsizliği içinde bir daha öyle güzel anlar yaşayamayacağımızı düşündüğümüz için... halbuki kötü olaylar gibi değildir bu anılar; yaşanmış, bitmiş ve peşimizi bırakmıştır ancak biz onların peşini bırakmadığımız için acı verir bu kez.

fyodor dostoyevski şöyle diyor;
"kafayı geçmişe takmak insana acı verir.
geçmişte yaşananlar içilmiş içki gibidir!
mutluluğu geçmişte aramanın ne anlamı var?
kaftan eskimişse, çıkar at!"

yine uyuyamıyorum. beynim bu geceki "sen geçmişte bunu yapmıştın" adlı şov programında ortaokulda ettiğim kavgayı izletti bana. çocuk durduk yere sataşıp vurmaya çalışmıştı sonra burnunu çatlattım mı ne oldu unuttum.. inanılmaz bir kan akışı vardı. sert erkek rolü kastığım yok hayatımda ilk ve son yumruk yumruğa kavgamı ortaokulda etmişim. yine de dert oldu içime keşke o da olmasaydı diye.

geçmişte kalan şeylerin acısını tartabilecek bir baskül yok henüz.

gülmek için sihirli annem dizisini izliyorum ama izlerken bile canım yanıyor, üzerinden 20 yıl geçmiş çünkü. inanılır gibi değil. basit bir dizi değildi çünkü onlar, çocukluğumuzdan kalan yegane şeylerdendi.

sevdiğimiz her şeyin çok eskilerde kalması çok ama çok ağır bir duygu. bazı insanların ölmesi ve geçmişte kalmaları da aynı acıyı veriyor insana.

anı yaşamaktan başka çare yok!

durup dururken kanar.

geçmişin veya geçmişte kalan şimdi bir mezarlıkta yaşayan veya artık bir anı olan insanların yaşadığı o güzel günleri anımsamanın verdiği acıdır.
yaşadığımız her an ilelebet geçmişte kalmaya mâhkum ve ânı yaşasak da zihin bazı şeyleri tutamıyor, en sevdiğin insanı son kez gördüğün o ânı hatırlayamaz hale geliyorsun.

geçmişteki şarkılar, geçmişte kalan anılar, geçmişte kalan her şey ama her şey acı vermeye başlıyor.
çünkü geçmiş geçmiyor.