geçmişte kalmasıyla mutlu edecek şeyler

sensin.
(bkz: ben sen o biz siz onlar)

zor günler.

depresyon.

malum şahıs.

covid-19. acilen hatıralarımızda kalması lazım yoksa sıyıracağız valla. ramak kaldı.

memnuniyetsiz, herkesi her şeyi eleştiren, habire kendi başlarına gelen olaylarla yakınan insanlar. abi bir salın lütfen ya.

geçmiş. çünkü geçmiş geçmişte kalmıyor arkadaşlar, pişirilip pişirilip servis ediliyor. kimse kimseye yeni bir sayfa açma fırsatı vermiyor. çünkü kendileri de bunu yapamıyor, sizin de yapmanızı istemiyorlar. geçmişine sünger çekmeyi başarabilmiş insanlara bir bakın, onun çok değiştiğini önceden daha farklı biri olduğunu söyleyip dururlar. takdir etmekten çok, "o yapabiliyorsa bizim de yapabilme şansımız var"ı diğerlerine geçirebilmek amacı güttüğünü söyleyeyim. insan hep bir umut arıyor, buluyor da... ama kendisiyle başa çıkamadıktan sonra çevresini de aşağı çekiyor. geçmişte bırakmak istediklerine sarılarak yaşamaya devam ediyor göz göre göre...

(bkz: toksik ilişki)

geçmiş sanıldığı gibi geçmişte kalabilen bir şey değildir. o sizin avuntunuz sadece.

faşizm vardı, 1945’te sona erer dedik fakat ne yazık ki mutasyona uğrayıp duruyor. kurtulmak zaruri ama başka bir yol bulmak gerek.

(bkz: enflasyon)

psikolojik sorunlar.

annesinin ismini, adresini, kardeşlerinin ismini vb sakladığı insana birliktelik teklif edebilen abazanlar.

(bkz: adalet ve kalkınma partisi)

geçmişte kalan her şey. her şey tam da olması gerektiği gibi olur ne eksik ne fazla ve bu da mutlu olmak için fazlasıyla yeterli bir sebep.

din
milliyet

"yeni! türkiye.."

hiç olmasaydı dediğim iki şey var; biri din diğeri faşizm. ne yazık ki tohumları ekileli çok oldu. tohumlar büyüdü, başaklara döndü, silolar çarpık, çürük, yoz tahıllarla doldu.

geride kalsalar bile geçicidir, yeni tohumları toprağa düştü bile.

hali hazırda etmiş olanı: (bkz: corona virüsü)