geleceğe dair kaygı duymak

türkiye’de yaşam mücadelesi veren gençlerin ortak sorunudur.

çok uzun süre geleceğime dair kaygı duydum..

artık duymuyorum. umudu kestim, çok bir beklentim yok kendime dair.

ülkenin içinde bulunduğu durum çok feci, bu durum tam da benim gençlik dönemime geldi ve şu an gençliğimi alıp götürüyor.

her şey birden tersine dönse bu durum iyileşse bile bence normale dönmesi en az 15 seneyi bulur. 15 sene sonra da ben 40 yaşıma yaklaşmış olurum. 60 yaşından fazla da yaşayacağımı düşünmüyorum.

onun haricinde bu ülkeden başka ülkeye gitsem bile yine bir şey değişmeyecek gibi. yaşadıklarım kendime olan inancımı da kaybettirdi.

yani sözlük artık sadece nefes alıp, nefes veriyorum. hayattan ne bir beklentim ne de bir isteğim var. bu da artık geleceğime dair kaygı duymamamı sağlıyor.

son zamanlarda milli hobimiz haline geldi maalesef...

param yok rahatça yürüdüğüm bir sokak yok rahatça hareket ettiğim düşünebildiğim bir alan yok. işim yok. kendime yetebileceğim bir evim ya da alanım yok. sizce nasıl kaygı duymayalım. belirsizlikler içindeki şu halimize bakın.

dünya üzerinde en az işe yarayan duygudur. hepimiz bolca kullansak da sebebi bunu engelleyememizdir yoksa biz de bayılmıyoruz bu duruma.

türkiye şartlarında böyle kaygısı olmayan kaç kişiyiz şurada

peki daha acısı ne biliyor musunuz? geleceğe dair sürekli kaygı duymak ve bunun asla işe yaramadığını anlamakla beraber kaygının sonsuzluğu düşüncesiyle battı balık yan gider diyerek saldım taşağı yattım aşağı moduna geçmek.