gilles deleuze

1960'lı yıllarda çokluk, rizom, olay, fark, içkinlik, savaş-makinası, organsız beden, virtüel-aktüel, oluş, minör edebiyat, duygulam, göçebebilim gibi kavramlarla 20.yy'da yaygın düşünce hatlarının dışında özgün bir siyaset felsefesi ve etik ortaya koymuş özgün filozof.

1995'te pencereden atlayarak intihar etmiştir.

ancak bunların hiçbir önemi yok- duyumsamanın mantığı adlı kitabında bir paragraf vardır ki bilincimden hiç çıkmaz:

- et tenin ölmüş olanı değildir, tüm acıları taşımış ve yaşayan tenin tüm renklerini üzerine almıştır. tüm o çırpınmalı acılar ve kırılganlık, ama aynı zamanda rengin ve cambazlığın çekici icadı. bacon,* -hayvanlara acıyın- demez, daha ziyade, acı çeken tüm insanlar birer et parçasıdır, der. -

“felsefe hayat üzerine bir meditasyondur, ölüm üzerine değil. elbette, çünkü ölüm her zaman kötü bir karşılaşmadır.” sözüyle sokrates'ten beri süregelen iç karartıcı felsefenin karşı safında yer alarak yaşamı olumlayan filozof. niye karşı safında derseniz, "savunma"da sokrates, gerçek anlamda felsefeyle uğraşanların ölmeye hazırlandıklarını ifade eder. fiziki yaşama dair deneyim ve hazların ölümüyle kişi ancak değişmeden kalan hakikatleri epistemeyi kavrayabilir der platoncu gelenek. oysa deleuze'e göre, yalnızca yaşam vardır ve orada oluştan başka bir şey yoktur.

neşenin ve olumlamanın filozofu.
deleuze tıpkı takip ettiği nietzsche veya spinoza gibi, felsefe tarihindeki karamsar bulutlu havayı dağıtan insana umut veren düşüncelere sahip.
çöldeki * bir vaha gibi.

insana umut veren düşüncelere sahip olup kendini balkondan atmıştır.

çevirilerinden midir, benim ahmaklığımdan mıdır emin değilim ama her giriştiğimde 30-35. sayfasında kitabını bıraktığım filozof.

ama şu sözü kalbimden vurmadı değil:

"iktidar yaşamı hedef aldığında, yaşam topyekün iktidara direniş olur"

söze gel beahhh!

“felsefe bir konstrüktivizmdir ve konstrüktivizmin de tümüyle farklı yapıda i­ki tamamlayıcı yüzü vardır: kavramlar yaratmak ve bir düzlem çizmek. kavramlar tıpkı yükselip alçalan sayısız dalgalar gibidir, ama içkinlik düzlemi onları katlayıp açan yegâne dalgadır. düz­lem, onu bir uçtan ötekine katedip geri dönen sonsuz devinimleri sarmalar, ama kavramlar her seferinde yalnızca kendi öz bileştiri­cilerini kateden sonlu devinimlerin sonsuz hızlarıdır.”