gitmek için kovulmayı beklemek

insanın kendisine yaptığı büyük ayıplardan biri bana kalırsa istemediğini bildiği bir yerde durmak ne kadar acı olursa olsun orada bulunmamalıdır bir insan

ne kadar seversem seveyim sonrasında pişman olacağımı bilsem bile değersiz hissettiğim an o yerde durmam.

"siz beni kovamazsınız, ben istifa ediyorum." deyip istifayı basmak daha ikonik olur.

gitmek gururdur, kovulmak sorumsuzluktur.

bu bir iş ise mecburiyet sebebi ile olabilir fakat bu bir insan ilişkisi ise, biraz gereksiz gibi geliyor bana. çünkü artık kalan gözden çıkarmıştır ya biraz.

yani öte yandan, açıkçası çok fazla kalmakta ısrar taciz olarak da değerlendirilebilir, tavrınıza göre. bilemedim, siz en doğrusunu bilirsiniz işte. içinizi dinleyin onu duymazdan gelmeyin sadece, gerisi hallolur.

(bkz: neşeli günlerdeki ziya)
(bkz: bak giderim dönmem ha)