gönül dağı (dizi)

bu sıralar youtubeda videolarını görüyor ve gerek mihriman gibi destansı bir kadın karakteri içerisinde barındaran, gerek insanların akli melekelerini yitirdiğini düşüneceği ama aslında özünde muhabbet kaynağı olan karakter barındıran dizidir. bütün bölümleri ve bir bölümü baştan sona izlemedim ama izlediğim sahneler bir öğretmen gibi ders verici nitelikte. “mihriman”, “ciritçi abdullah” ve “kalburla güneş toplayan adam” benim çok hoşuma gidiyor. günümüzde güç algısının çok değiştiği bir gerçek. mihriman bize güçlü, özverili, becerikli ve vefakar kadının ve erkeğin nasıl olacağını gösteriyor. ciritçi abdullah bilgeliği, kalburla güneş toplayan adam ise gerçek muhabbetin ne olduğunu adeta bize yaşatıyor.

çevremdeki birçok insan izliyor. fakat beni rahatsız eden birçok detay var bu dizide. insanların duygularını titretecek diye sürekli duygusal sahnelere yükleniliyor. herkesin sevdiğine inandığım beni en çok rahatsız eden şey de sürekli ver sazı ver sazı. sürekli bir bağlama sesi giriyor. buram buram anadoluyum demek ister gibi. dizinin yarısından fazlası müzik ve ağlatma. sahneler desen eski tip türk dizisi. bir bakışma göz göze gelme sahneleri var. iki saat. birinin ağzından bir laf çıksın diye bekliyorsun. nostalji veya eski tip türk dizisi sevmediğimden belki pek tahammül edemiyorum. dizide yaşanılan aşk bana geçmiyor. saf aşk da kalmadı öyle, haber kanalları skandallarla dolu. kendini öyle bir dünyaya inandırmak isteyen dümdüz bir hayat uman kitleye hitap eder. çünkü orada bir aşk var çocuğu istemiyor bu aşkı vs. eski eş durumu var. abi böyle olmuyor ülkede. ya kadın çocukları bırakıp kaçıyor ya adam gelip kadını vuruyor. bana saçma bir parodi gibi geliyor.

tam da şu anda tolstoyun insan ne ile yaşar isimli kitabındaki pahomun hikayesine gönderme yaptılar.

bı tane adam bilge dedeye gün sonuna kadar etrafını dolaşabildigi tüm toprağın kendisinin olacağını söylüyor.

ne zaman açsam sırtında heybesiyle dolanan yaşlı bir adam, acı çekmekten zevk aldıklarını düşündüğüm kuzenler, arkada çalan hüzünlü müzik, arada baba figürleriyle komiklik yapmalar. her bölüm aynı enstantaneler.