gözünü kızlardan alamamak

kadınlar da denilebilirdi ama, içimden ilk nasıl geçtiyse öyle yazdım. bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum ama bir şekilde aşabileceğime de inanıyorum. şöyle ki: kendimi iyi hisettiğim özellikle de kendi kendime yettiğimi hissettiğim, içten gelen doğal bir coşku ve neşe hissettiğim zamanlarda sadece "o anda" o ânı yaşıyor olmanın büyüsü kaplıyor beni. bunun dışında kalan zamanlarda ise çok daha bağımlı hissediyorum kendimi.

insan "en yüksek mutluluk halinde" ve ayrıca bilgelik ve farkındalık içindeyken bu tür bağımlılıklardan kendini koruyabiliyor.

aklıma gelen tek çözüm: daha çok yaratıcı faaliyet ile ilgilenmek ve kişisel olarak ortaya sağlam, doğru ve dürüst bir karakter koyabilmek için çalışmak/çabalamak.

bir yere kadar hormonel durum desek bile daha ilerisi sıkıntılıdır.

(bkz: hızmalı aynalı saçı kıvrık burmalı basmalı kınalı sıkı sıkı sarmalı)