1.
güldünya tören yirmi iki yaşındaydı iki bin dört yılında. ve güldünya içinde bulunduğumuz bu yılda hala yirmi iki yaşında. ben otuz dokuz yaşıma geldim aynı sene doğduğum güldünya’nın mezar taşında yazan yaşı hiç değişmediği halde.
kim güldünya tören? bunu herkese, sözlük ahalisine hatırlatmak hep aklımdaydı. bugün karar verdim bunu yapmaya. güldünya töre adı altında öldürülen bir kadın. koca bir ülke onu koruyamayarak başladık kadınların cehennemini inşa etmeye.
güldünya bir akrabasının tecavüzüne uğrayıp hamile kalınca aşiret toplanıp onu başka bir adama kuma olarak verip beyazötesi namuslarını muhafaza etmeye karar verir. çünkü belli ki suçlu olan ona tecavüz eden ilkel yaşam formu değildir.
güldünya karakter sahibi bir insan olduğu ya da sadece insan olduğu için bunu kabul etmez. bir akrabasına sığınır, çocuğunu doğurur ve evlatlık verir.
ama ailenin abdesti kaçmıştır bir kere. kardeşleri güldünya’yı sokak ortasında kurşunlar. ölmez yaşıtım. hayatta kalır, çünkü haklıdır, çünkü masumdur, çünkü insandır. ama insan olmak doğanın ve devletin gözünde hayatta kalmak için yeterli değildir. kardeşlerinden biri hastaneye gelir. koruma altında olan kadını hastanede vurup öldürür. güldünya’yı herkes yalnız bırakmıştır çünkü.
güldünya bedeninde kurşun delikleri ile yatarken bir cani tarafından kurşunlanır yeniden. ben hissettim bütün acılarını bedenimde. bu haberi izlediğimde kendimi tutamadığımı, ne kadar aciz bir insan olduğumu, ne kadar zavallı olduğumu düşündüm. hüngür hüngür ağladım. güldünya’yı öldürenler arasında ben de vardım. belki bu konuyla hiç ilgim yok, belki benden kilometrelerce uzakta işlendi bu cinayet ama ben de sorumlu hissettim yaşıtıma karşı.
sonra güldünya unutuldu. birkaç cinayet daha işlendi bu konuda. önce tecavüzcü güldünya’nın babası tarafından vuruldu, sonra güldünya’yı öldüren kardeşi öldü hapishanede.
güldünya’nın cenaze namazı dokuz yıl sonra ben artık otuzlu yaşlarıma adım atmışken, o hala yirmi iki yaşındayken kılındı. çünkü aileler bir konferans salonunda öpüşüp barışmış ve töre cinayetlerine bir son vermeye karar vermişti.
güldünya, bir erkek tarafından ölüme sürüklendi, bir erkek tarafından mahkum edildi, kapıda bekleyen üniformalı erkekler tarafından ihmal edildi, bir erkek tarafından öldürüldü ve birbirinin sırtını sıvazlayıp barışan erkekler tarafından affedildi.
güldünya’yı unuttukça da bize hatırlattılar başka isimler altında. biz unuttukça hatırlatmaya devam edecekler. tarihe not düşüyorum. unutturmayacağım.
kim güldünya tören? bunu herkese, sözlük ahalisine hatırlatmak hep aklımdaydı. bugün karar verdim bunu yapmaya. güldünya töre adı altında öldürülen bir kadın. koca bir ülke onu koruyamayarak başladık kadınların cehennemini inşa etmeye.
güldünya bir akrabasının tecavüzüne uğrayıp hamile kalınca aşiret toplanıp onu başka bir adama kuma olarak verip beyazötesi namuslarını muhafaza etmeye karar verir. çünkü belli ki suçlu olan ona tecavüz eden ilkel yaşam formu değildir.
güldünya karakter sahibi bir insan olduğu ya da sadece insan olduğu için bunu kabul etmez. bir akrabasına sığınır, çocuğunu doğurur ve evlatlık verir.
ama ailenin abdesti kaçmıştır bir kere. kardeşleri güldünya’yı sokak ortasında kurşunlar. ölmez yaşıtım. hayatta kalır, çünkü haklıdır, çünkü masumdur, çünkü insandır. ama insan olmak doğanın ve devletin gözünde hayatta kalmak için yeterli değildir. kardeşlerinden biri hastaneye gelir. koruma altında olan kadını hastanede vurup öldürür. güldünya’yı herkes yalnız bırakmıştır çünkü.
güldünya bedeninde kurşun delikleri ile yatarken bir cani tarafından kurşunlanır yeniden. ben hissettim bütün acılarını bedenimde. bu haberi izlediğimde kendimi tutamadığımı, ne kadar aciz bir insan olduğumu, ne kadar zavallı olduğumu düşündüm. hüngür hüngür ağladım. güldünya’yı öldürenler arasında ben de vardım. belki bu konuyla hiç ilgim yok, belki benden kilometrelerce uzakta işlendi bu cinayet ama ben de sorumlu hissettim yaşıtıma karşı.
sonra güldünya unutuldu. birkaç cinayet daha işlendi bu konuda. önce tecavüzcü güldünya’nın babası tarafından vuruldu, sonra güldünya’yı öldüren kardeşi öldü hapishanede.
güldünya’nın cenaze namazı dokuz yıl sonra ben artık otuzlu yaşlarıma adım atmışken, o hala yirmi iki yaşındayken kılındı. çünkü aileler bir konferans salonunda öpüşüp barışmış ve töre cinayetlerine bir son vermeye karar vermişti.
güldünya, bir erkek tarafından ölüme sürüklendi, bir erkek tarafından mahkum edildi, kapıda bekleyen üniformalı erkekler tarafından ihmal edildi, bir erkek tarafından öldürüldü ve birbirinin sırtını sıvazlayıp barışan erkekler tarafından affedildi.
güldünya’yı unuttukça da bize hatırlattılar başka isimler altında. biz unuttukça hatırlatmaya devam edecekler. tarihe not düşüyorum. unutturmayacağım.
devamını gör...
2.
(bkz: tarihe not düşmek)
devamını gör...