gülmesi gereken yaşlarda ölmesi gerektiğini düşünen insan

aslında çok farklı konularda bir çok insan vardır böyle düşünen insan.

benim örneğim malum partinin 20 senedir zulmetine uğrayan gençlerdir.

hangisiyle konuşsam battım abi bittim abi tükettiniz lan insanları size ne denir ki.

20 li yaşlarımda beni bunlara düşündüren hayata çok öfke doluyum

e gülemeyince mecbur ölelim bari diyoruz. mutlu olamayınca hayatın bir anlamı olmadığını düşünüp ölümü düşünen insandır.

yapman guzum, etmen guzum. azcuk realust olun ya. sadece biz yaşamadık bunu. canım kardeşim kabullenmek ile boyun eğmek arasında ince bir çizgi vardır. boyun eğmeyin * ama kabullenin guzum, kabullenin, rahatlayacaksınız. zamanında da vardı tiranlar, zorbalar, diktatörler. mutluluğumuzu hiç kimse ve hiçbir şey bozamaz. bizi de zaten bu, bu cendereden kurtaracak. yapman guzum, etmen guzum.

pes etmiş insandır. bakar ki çıkmazda, son kurşunlarını sıkmış... artık geri de dönemez yaş olmuştur 24. okulun 5.senesindedir... ilk açıklanan vizeden de 19 almıştır... geleceğe dair bir umudu kalmamıştır. avurap'da gençlerin yaşadığı hayatı görünce kendisine kahreder, en azından kaderine... böyledir felek, kahpedir. bilemez ki insan nereden vurulacağını. sen her şeyin duzeldigini zannedersin, renkli bir hayatın olmaya başlar ama kader sana bir tokat vurarak tüm hayallerini yerle vir etmiştir. öyle ya ne demiş ziya paşa "pek rengine aldanma felek eski felektir" işte feleğin rengi belli; kahperengidir...

(bkz: fun4)

içinde bulunduğu dertlerin hiç bitmeyeceğini sanan kişi.

çoğumuzun 20'li yaşları bunalımlı geçmiştir. o an derdimiz neyse, dünyanın en büyük derdi odur zannederiz. hiç bitmeyecek sanırız, hayatımız hep aynı gidecek yanılgısına kapılırız. öyle olmayacağını bizden büyükler defalarca söylese de bunu bir türlü sindiremeyiz içimize.

yıllar geçince görürüz ki o zaman dert sandığımız şeylerin çoğunu şimdi seve seve hayatımıza sokabilecek durumdayızdır aslında. aşk acısı mı? keşke geçim derdim olmasa da aşkla meşkle oyalasam kendimi. dersler mi? keşke çoluk çocuk sorumluluğu binmeseydi sırtıma da liseye baştan başlasaydım gibi gibi...

geçecek arkadaşlar. ne olursa olsun, hepsi geçecek. bu sizin ruh halinizi düzeltmeyecek biliyorum ama yine de söylüyorum.

bu arada yerinizde olsam bilgisayardı, yabancı dildi... kendimi geliştirmek için ne gerekiyorsa yapar, zamanımı öyle işlere harcardım. hafızanız zayıflamaya başladığında "keşke o zamanlar yapsaydım şu işleri. ah bir fırsatım olsa da 20 yaşıma geri dönsem..." deme ihtimaliniz çoook yüksek ve bilin bakalım ne oluyor: geçmişe dönemiyorsunuz.

20'li yaşlarında olup ev geçindirmeye çalışan ya da ağır bir hastalıkla falan boğuşan, yani özetle gerçek dertleri olan insanları ayrı tutuyorum. onlara da söylenecek şeyler var elbette ama bu gruptan farklı oldukları kesin.

ne kadar haklı, ne kadar doğru bi başlıktır bu ya! ne denir ki?

yazık oluyor onca insana, üç beş tane çapsız, haysiyetsiz güzel yaşayacak diye.

işin komik tarafı da bunun hep böyle devam edecek olması. onca insan sefil olacak, o üç beş çapsız gitse de yerine yenileri gelecek.