gülseren budayıcıoğlu'nun kitaplarının dizi olması

yazdığı kitaplarla bu sene tv ekranını yönlendiren ünlü bir psikiyatristtir . yalom ' un türk versiyonu .

yalom'un dizisi olmadığına göre aynı kefeye koyamayacağım. madalyonun içini yarısına kadar okudum ve bence fena bir kitap değildir okuma açısından ama bir psikiyatrın bu kadar medyatikliği de bence sorgulanmalıdır. bakın etik açısına daha hiç değinmedim bile.

doğru bulmadığım durumdur. psikolojik yardımın doğal bir şey olduğunu, yaşadıklarıyla kişilerin yalnız olmadıklarını göstermeye çalışırken yine ipin ucu kaçırıldı. dram yine en ön plana çıktı. vazgeçirmekten ziyade özendirici bir hal almaya başladı. ayrıca insanların acıları üzerinden reyting kasarak para kazanmayı doğru bulmuyorum. kişiler zaten seans ücreti ödüyor psikiyatriste. üstüne kitabı yazılarak dizisi çekilerek para kazanılıyor bir de. üstüne kendi instagram hesabında bu hafta bilmem kimin başına neler gelecek şeklinde prim kasılıyor, reklam yapılıyor. toplumun sağlığını düşünen bir yapımın daha özenle hazırlanmasını beklerdim. ruh sağlığı alanına büyük zararlar verecek bir hal alıyor durum. bu zor günlerde dram değil de insanları güldürecek yapımların artması gerekirdi bence. insanlar kendi acı dolu hayatlarına bir de akşamları 3 saat başka dramları ekliyorlar. bunun psikolojik sağlamlığı zedeleyeceğini düşünüyorum.

reyting uğruna şişirilmeseydi topluma çok faydası olabilecek bir durumdu. varsın az insan izlesin ama izleyen fayda görsün mantığı ile ilerleselerdi keşke.

etik değil evet de bu kadin onay almadan kimsenin hikayesini yazmamistir . sanki komşularını kadın gününe toplamış da ortalığa herkesin sırrını sermiş gibi davranmanın alemi yok. keza bolca da kurgu var.

görmezden gelinmiş küçük bir detaya sahip bir konu.

hikayeler asla birebir haber sunulur gibi, anamnez alır ve bu anamnezi bir doktora ya da savcıya anlatır gibi anlatılmıyor ki. defalarca kez hikayeleştiriliyor, defalarca kez gerçekliğinden uzaklaştırılıp bambaşka formlara büründürülüyor. hatta hikayesinden esinlenilen kişi öyle zannediyorum ki anlamamıştır anlatılmakta olan hikayenin kendi hikayesi olduğunu. haberi varsa bile, ben ne yaşadım bunlar ne anlatıyor falan demiş bile olabilir içinden.

dizinin yapımcısı avukatı vs muhakkak bu konuya kafa yoruyor ve gerekli tedbirleri alıyordur. seyirciden istenen: anlatılan hikayenin birebir yaşam öyküsünden alındığından ziyade bu tarz hikayelerin gerçek yaşamda var olduğu hissi ve dikkatiyle seyredilmesidir. amaç burada toplumsal bir algı oluşturmak ya da oluşmuş kötü önyargıları kırmak.

ülkedeki herkesin kendine teşhis koymasına sebep olur.

ben bir psikiyatristin bu kadar medyatik olmasını hiç etik bulmuyorum. kendisinin dizilerindeki vakalar hep çok ağır çocukluk travmaları içeriyor. bu yüzden kendisinin terapiyi normalleştirmediğini aksine daha sorunlu bir konuma koyduğunu düşünüyorum. kaldı ki bir hekim nasıl bekaret testi sahnesine izin verir aklım almıyor bunu.

gülseren budaycıoğlu sanki ülkenin psikolojisini dizileriyle bozmaya yemin etmiş gibi. böyle dizilerin toplum psikolojisine ciddi zararı olur. her hafta ağır dozda travmatik bir bölümün yayınlandığını düşündüğümüzde işin içinden çıkılmaz oluyor. rtük'ün bu tür ve her türlü şiddeti içeren diziler hakkında artık bir şeyler yapması gerektiğini düşünüyorum.

kitap yazacam ve dizicilere malzeme edecem! ne bileyim büyük konuşmayayım da parası batsın deyip yapmayacağım eylemdir.

her şeyde olduğu gibi bunun da suyu çıktı arkadaşlar.

artık vazgeçmeleri gereken durum. ben niye her kanalda travma, ağlayan insan görüyorum?