hafızadan silinmesi gereken anılar

o kadar çok var ki... komple reset lazım

kavgalarımız ...
önemsenmeyişim ...
söylediklerimin onun için bir şey ifade etmediği anlar ...

bugün iş çıkışında iş yeri kartını basmak yerine dalgınlıkla banka kartı basmıştım.

hayatımda hafızamdan çıkarmak istediğim iki sürecim var ; 12'li yaşlarım' da yaşadığım taciz ve yarın .
12 yaşında ailem tutucu* bir aile oldukları için sürekli
sen artık büyüdün başörtü tak dışarı çıkma gibi şeyler söylerlerdi . ve bende özgürlüğü için çabalayan bir çocuktum.
bir keresinde 12 yaşımda pazarda annemle birlekteydim ve taciz ediliyordum * bir abi tarafından , ilk önce anlamadım ama sonra garip hareketler yapıp , yaklaşmaya çalışınca çok rahatsız oldum ve tabiki çok korktum ama biliyormusunuz o an patates seçmeye çalışan anneme hiç birsey söyleyemedim -söylemedim. çünkü biliyorumki bana uygun giyinmediğim* için bunu hakettiğimi söyleyecekti ,hatta dışarı çıkmam yasaklanacaktı.
yani çok küçüktüm be , bunları ne bilim düşünmemem gerekirdi .. annem en güvendiğim sığınağım olmalıydı ama olmuyor iste bazen ..
yarınıda unutmak istiyorum çünkü bir ameliyat olacağım , ihtimallerin neresinden tutarsanız tutun kaybım var ... ama bende kaybedecek kadar rezerv yok , yani baya kritik.. (şans dileyin :))
*yazım yanlışlarım için özür dilerim , zırlarken ekranı iyi göremiyorum . ;(

4 yaşındayken kuzenimin bana yaptığı kötü şeyleri silmek isterdim. tacize uğrayıpta oyun oynadığını sanmak aptal hissettiriyor.

peki silindiğinde şu anki siz olabilecek misiniz? birde bu yönden bakmak lazım. yaşadığımız her olay iyi veya kötü bizi şu anki ben yapan şeyler aslında. o hataları yapmasak şuan aynı hatalara bu kadar temkinli olur muyduk mesela? ateşe elinizi deydirmeden yanacağımızı nasıl anlayacaktır? bide böyle bakmak gerek bence...

çok fazla var. ama önceliğim 6 şubat depremi olurdu.