teknoloji tasarım öğretmeniyle yaşanan kötü anılar

nedense herkesin bu öğretmenlerle yaşadığı kötü bir anısı var... nefret ettiren cinsten hem de... anlatırdım da anlatasım yok ya.*

sınıfta en iyiden en kötüye projeleri sıralarken beni en sona koyan kadın. çocuk psikolojisinden anlamadığı gayet açıktır.

yaptığımız projeyi herkese öve öve bizi bir balon gibi şişirip, tubitak'a başvuralım dediğimizde "ama bu kazanamaz çocuklar" diyen sinir harikası.

dünyanın en gereksiz dersi bu derstir, bu derste yapılan bir şeyin hiç kimseye bir faydası yoktur ve genelde çok boş şeyler yapılır, çocuğa hiçbir şey katmaz ve genelde hep klasik aynı şeyler yapılır, bu dersin gereksiz olduğunu zamanında hocayla tartışmıştım ve sağolsun teknoloji tasarımdan sınıfta bırakmıştı, düşüncelerim hala aynı...

sürekli projeleri 3 arkadaş yapardık. sınıfın en harika projelerini biz 3 arkadaş yapmışızdır. arkadaşlarımız pet bardak dizerken bizler suda yüzebilen maket gemiden tutun, el blenderine kadar bir sürü şey yaptık. ama yaptığımız her şeyde bir kusur bulurdu. bilim adamı olamadıysak onun bizim özgüvenimizi düşürmesinden dolayı olamadık. allah o'nu ishal etsin.

yaptığım hiçbir projeyi beğenmezdi,sayısız kere beni ağlatır,sonra yanıma gelir yine ağlatırdı..

japonların bulduğu mıknatıslı raylı sistemin basit bir modelini teknoloji tasarım dersinde hocamız pazartesiye proje yapıp getirin patent alıcaz dediğinde götürmüştüm, alay edip göndermişti.

öğretmenin sanki dünyanın en önemli dersi buymuş gibi dersi ciddiye alması ve öğrencilerden çok daha fazlasını bekleyip fikirlerini beğenmemesi ya da aşağılamasıyla oluşan anılardır. hiçbir zaman anlamadım bu öğretmenlerin nasıl bir kafa yaşadığını.

teknoloji ve tasarım kelimelerinin, türkiye cumhuriyetindeki herhangi bir kurumda geçiyor olması ironisinden daha kötü olamayacak olan anılardır.

teknoloji tasarım hocamizin uhu (yapıştırıcı) kokusuna alerjisi vardı. yorucu geçen derslerin ve verdiği ev ödevleri yüzünden hepimiz ailemizle papaz olunca bize öğrettiği pon ponların içine uhu sıkıp öğretmenler gününde hediye etmiştik. 2 hafta rapor almıştı yapıştırıcıya alerjisi olduğu için. kadının her yeri kıpkırmızı olmuştu. tabi 2 haftanın sonunda okula dönünce bize ceza olarak herbirimize koca kartonlarla maket yaptırınca,ödevi evde ailemizle birlikte ağlayarak yapmıştık.

o kadar çok gereksiz malzeme aldırmıstı ki luzumsuz bi şey yaptırmak için neyse not var işin ucunda dedik ne istediyse aldik ugrastik. not zamani gelince sen git yapana da yapmayana da ayni notu gir not da not olsa hani. bağıra bağıra kavga etmiştim sözlük çok bagirmistim, mahallede kavga eder gibi birbirimize girecektik en son.

el becerim çok yoktur. ödev olarak karton küpler vermişti. yapamadığım için ağlayarak ablamla beraber yapmıştık.

bizim zamanımızda teknoloji tasarım yoktu, iş eğitimi vardı. boyna kıl testereyle kontrplak keserdik sonuç hiçbir şeye benzemezdi. marangozhaneye dönmüştü ortalık. bir de bu hocaların benim dersim de önemli kompleksi yok mu, insanı verem eder. hani devlet verse malzemeleri neyse alan var alamayan var.

küçük maketler yapıyorduk sınav projesi olarak. abartısız sabah akşam uğraşıp minik bir fırın maketi yapmıştım. hatta kapağı açılınca ışığı falan yanıyordu, bayağı güzel olmuştu. kadının dibi düştü görünce zaten. ay ben bunu alayım şuraya yollayalım buraya çıkaralım ayağına fırınımı yok etmişti. artık başına bir şey mi geldi, yoksa kendine mi sakladı olay çözülmedi. o kadar uğraşmıştım ona ama ya, bak şimdi yine üzüldüm.

benim zamanımda "iş eğitimi" olan ders diye düşünüyorum ve ona göre yazıyorum.
7. sınıftayım.
ilkokul ve ortaokul dahil ilk ve son tamamladığım yaratıcılık ve el becerisi çalışmasını öğretmenime sundum. sunduğum ödev, bir ambalaj kutusu ve üzerinde reklam sloganı vs. şeyler var.
sırf ödevde renk yok diye bana "3" verdi (5 üzerinden 3). tabiii ben orada, bu ders ile ilgili tüm yaşantıma noktayı koydum.
12 yaşındaki çocuğa bu yapılır mı ey öğretmen! hiç ilgisi olmayan bir olayda çalışmış, uğraşmış, didinmiş, oyundan geri kalmış, bir şeyler üretip tam bir şekilde önüne getirmiş. neymiş efendim renk yokmuş. senin allah belanı versin be! (hayatımda ilk defa bela okuyorum)
şimdi ben öğretmen oldum. yıllık ödevini yaparak nisan ayında getiren öğrenci benden 85'ten aşağı not almaz. ödevin kalitesi ne olursa olsun, çok salakça hatalar olmadığı sürece o ödevin notu 100'dür.

(not: benim öğrencilerimin akademik başarısı çok düşük. lgs puanı diplerde olan öğrencilerden oluşan bir lise türü. fen lisesi olsaydı eğer notum düşük olabilirdi.)

okulun son iki haftası okula gidememiştim. şehir dışana taşınmıştık ve bunu öğrenince notlarımı düşürmüştü

gece 4e kadar uğraştığım projeyi beğenmeyip bağırıp eliyle ittirmişti,aklıma geldikçe hala sinir oluyorum.

akıllı klozet projem üzerine disiplin kuruluna sevk etmişti beni.
poponuza fön tutacak, oturduğunuz kısımlarda ısıtıcı olacak bir şeydi.
şimdi 10.000 liraya falan satıyorlarmış bu zımbırtıyı.
lanet olsun sana be!

benim dersim iş teknikti uzun uğraşlar sonucu yaptığım ahşap oyma çalışmasını öğretmenin düşük not verme sebebiyle masaya fırlatmış, sınıfı terketmiştim.ilk defa böyle bir tepki vermiştim. tesadüfe bak iş teknik öğretmeni evimin karşısına taşındı, balkonlarımız karşılıklıydı bende sakladığım ahşabı camın önüne koymuştum her balkona çıktığında görmesi için.

- "bu derste yeni bir icat yapacaksınız" - zaten o icadı bulacak olsam bu okulda ne işim var.
- "thomas edison binlerce kez denedi sonra ampulü buldu." - ama bunu yapabilmesi için denizdeki kumdan daha çok parası ve oldukça fazla zamanı vardı, bizimse sınavlarımız var.