hafızası kuvvetli bir insan olmak

şu hayatta bana bahşedilen 2-3 premium özellikten biridir. herhangi bilmediğiniz bir konuda yapılacak orta düzey bir sınava 2 saat bakarak çok iyi, 1 saat bakarak idare eder, yarım saat bakarak geçer not alabilirsiniz eğer çok spesifik bir alan değil ve ezbere dayalı ise.

korkunç bir hafızam var. kendime çalışıyor tabi. kendi acılarım, kendi özlemlerim, kendi hazlarım, kendi egoma hizmet edecek kalıtsal şımarıklıklar. bana çalışır kısacası kafam. çukura düşmüşken, kendi ipine tutunan adamlardanım ben.

sen, o, şu bu gibi çoğul değildir kafamın içi. ben varım sadece.

ve bana yapılanları asla unutmam. sııssıs

ne demiş kayahan. geceler yar yar.

gördüğüm bir yüzü kolay kolay unutmam. tabi yüz nakli yaptırmamış olması şartıyla. önemsediğim biri ile ilgili hatıraları genelde hatırlarım. iz bırakan, önemli anılar hafızamda hep yer bulur.

iş hayatında çok ekmeğini yesem de sosyal hayat ve ruh sağlığı için kuvvetli hafızanın bir lanet olduğunu düşünüyorum. geçen gün beni aramayı unutan b12 vitamini eksik olan arkadaşıma aşırı özendim mesela. unutmak da ne demek?

1 yasimdan 1 ani aklimda. sayilir mi bu.

bazen laneti olabilir insanın. bazı şeyleri de unutmak hiç anımsamamak isteriz ama zihin onu da kaydedip hiç olmadık zamanlarda bize hatırlatabilir.

(bkz: fil hafızalı olmak)

hatırlamak güzelidir unutmak ise fevkalade

uykusuzluktan sonra bana verilen en büyük ceza bu. zaten her şey yeterince zor değilmiş gibi bi de hafızam gereksiz kuvvetli.

bugün kardeşime geldim, buraya en son geldiğimde kardeşimin evini taşıyorduk ve biz daha sevgiliydik. eşyaları getiren tır çamura saplanmıştı baya bi uğraşmıştı adamlar. sonra bi tahta parçasıyla uzun süre çabaladıktan sonea kurtardılar arabayı. biz de tüm bu süreçte onunla konuşuyorduk, basit günlük konuşmalar işte. bu durumla ilgili. her neyse. bugün onca aydan sonra buraya geldim, burası onu hatırlatsa anlarım ama hayır hatırlatan şey burası değildi; o tahta parçasıydı. o kadar gün, hafta, ay, mevsim geçmiş bir sürü kar kış kıyamet görmüş ama o tahta hâlâ o gece durduğu yerde. benim de hafızam bana işkence edecek ya onca şeyin arasında ilk onu gösterdi bana. sabahtan beri kalbimde bir sızı. bu kadar ufak bir şeyde bile onu hatırlamak beni onu hatırlamaktan daha çok kahrediyor. keşke seni tamamen değilse bile bazı şeyleri unutsam. bana bi rahat verse kafam. ah keşke.