hakkınızda çıkan dedikodular

çok var.
sözlükte bile var.*
yani şurada iki goygoy yapıp gidiyorum, burada bile kulağıma geliyor sürekli.

he kızmıyorum, insanlar istediğini düşünebilir problem yok.
tanırlarsa yanıldıklarını anlarlar nasıl olsa, o konuda rahatlığım sergen yalçın modunda.

zengin kızı bu, fakirliğe dayanamaz bizim oğlanı boşar dediler. hiçte dedikleri gibi olmadı, 99'dan beri beraberiz. birlikte sıfırdan bir hayat kurduk, hem de kimsenin desteği olmadan...

hepsi tek tek geri indi.

düşündüm bulamadım, kimse dedikodumu yapmıyor ya da kimse bana söylemiyor.
cuma cuma üzülsem mi sevinsem mi bilemedim.
biri bana dedikodu danışmanlığı versin, en ham olduğum alan.

bu sözlükte goygoyu severim ama bu gerçek. askerdeyim sene 2000. kafam iyi değil. o zamanlar sadece askerlere hizmet veren gata'ya (ankara) bile gönderdiler beni. gözlerin üstümde olduğunu hissediyorum öyle bir durum var.

bir gece, sivil memurlara ait odadaki işim bittikten sonra küçük bir başka odada kafamı dinlemek istedim. uyumuşum ama. içtimayı da kaçırmışım. uyandım ve koridordaki tak tuk seslerini ve ismimi bağıran birilerinin seslerini duydum. daha sonra bulunduğum odaya geldiler. zorla kapıyı açmaya çalıştıklarını anlayınca kapıyı açtım ve o an hayatımdaki asla unutamadığım birkaç dakikayı yaşadım. kızdılar biraz doğal olarak. kafamı çevirip sivil memurların olduğu odaya doğru bakınca kapıyı zorla açtıklarını gördüm. kilidin olduğu yer parçalanmış. intihar ettiğimden şüphelenmişler. hatta binanın dışında iskele vardı biri de ordan çıktım baktım dedi ama inandırıcı gelmedi. gece vakti pek olacak iş değildi oraya çıkmak. ölmediğim için bir süre konuşulduğumun farkındaydım. kusura bakmayın ölmediğim için.

ben küçükken arkamdan bu çocuktan adam olur demişlerdi. bildiler.

sözüm ona süheyla'ya vurulmuşum, eleni'yi öpmüşüm, melahat'ı alıp alemdar'a gitmişim, birinin bacağını sıkmışım tramvayda, mualla'yı sandala atmışım... öyle mi?