haklı olduğun halde cevap verememek

insanın boğazında yumru olarak kalan durumdur. ya bir an önce durumu toparlayabilmek için susarsın çünkü bilirsin ki uzadıkça seni daha çok yoracak ya haklılığını ifade edebilecek cümle bulamazsın ya da karşındakinin seni anlayamayacağını düşünürsün. her ne şekilde olursa olsun iğrenç bir durumdur. sana da bu tecrübeyi sindirmek düşer.

kırmak istememek sebebiyledir.

tartışmanın büyümesini istemediğinden de olabilir.

yavaş yavaş vermemek olmaya başlayan eylemdir. bir süre sonra da acıtmaz hatta rahatlatır.

bu duruma freud şöyle diyor;
"olgunlaştıkça kimseyle uğraşasın gelmiyor. kendini yetiştirememiş insanlardan uzaklaşıyorsun. seni hasta edecek insanlarla birlikte olmaktan vazgeçiyorsun.''

cevap "vermemek" bir nevi cevaptır. cevap "verememek" durumun özelinde ayrıca konuşulabilir. tavsiyem cevap hazırlamaya değecek bir durumda olup olmadığınızı tartmanız yönünde. enerjinizi dikkatli harcamalısınız. güzel bir deyim var dilimizde kullanıp geçiniz.

(bkz: allah'ından bulsun)

cidden allah'ından bulsun. ben ne uğraşçam?

insanların vereceği cevap sonrasında yaşayacağı yaptırım veya kendisini olumsuz etkileyebilecek olaylardan dolayı yaşayabileceği durumdur.

haklı olan taraf çok barizse muhteşem olay. üzerine hiç konuşulmadan bile haklıyım. bunu sen de biliyorsun. hiç söylemediğin hâlde bunu bildiğini de biliyorum. daha ne nefes tüketeyim?

keşke hayatımızdaki birçok konu bu kadar kolay çözümlense. arada kalmış meseleler çok canımı sıkıyor. beynimi bulandırıyor. böyle düşünüyorum haklı olmaya yakınım ama bir yandan da "acaba o da haklı olabilir mi" diye sorguluyorum. çok karmaşık.

bakın bu açıdan düşününce dümdüz haksız olmak da nispeten iyi bir şey. ama o başka başlığın konusu.