haklı olmak istememek

kızgınlığımı ya da kırgınlığımı dile getirdiğimde 'haklısın, özür dilerim.' denmesi karşısında hissettiğim durum.

yav yeter ki ben haklı olmayayım ama siz beni üzmeyin. haklı olmak mutlu etmiyor ki beni.

haklı olmak için değil, doğru olmak için yaşıyoruz.
hakla beraber olmak ise en güzeli.

kuru kuruya haklı olmanın aynı zamanda güçsüz olduğun anlamına da gelmesindendir. güçlü olan hakkım haklıyım diye ağlamıyor. zaten hakkını almış oluyor çoktan.

nefret ettiğim durum. ortada bir problem varsa ben çözmek istiyorum. karşımdaki "haklısın" dediği anda deliriyorum resmen. yahu ben haklı olmak mı istiyorum? ben problem neyse onu çözmek istiyorum.

hiç istemedim. olunca da böbürlenip kimseye sataşmadım, belki anlık sinirimi çıkarmışımdır.

iş bilmeyenlerle aynı kayıkta bulunacağıma o denizde boğulurum diyen ben yine kırdım geçtim prensiplerimi düzen insanı oldum "belki de yanlış düşünüyorum lan" diyerek. şimdi oturdum etrafa bakıyorum. haklı olmak istemiyorum. ben şaşırmayı unutmuşum.

sen ne söylersen söyle karşındakinin anladığı kadarsın. anlaşılmak istiyorum demenin farklı bir söylemidir haklı olmak istemiyorum.

hakız olmayı istemekte çok haklısın.
kısır döngü.

sürekli haklı olmak bu hayatta beni çok yoruyor. ve haksız nasıl olunur inanın bilmiyorum