haksızlığa gelememek

bir yerde bir haksızlık görünce bana gelirse ne yaparım diye önceden yaparım planımı bana geldiğinde gereğini yaparım. fırsat gelse bana gelmeden de yaparım ama genelde savunmada beklerim.

silivri soğuk olmasa kim gelebilir ki?

o size gelmiştir.

bazen üzerime vazife olmayan şeylere bulaşmama sebep olur, sıklıkla başıma iş alırım ama seviyorum bu yönümü.

mehmet akif ersoy'un da dediği gibi
adam, aldırma da geç git diyemem, aldırırım.
çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım.

haksızlığa sessiz kalınmaz nokta.

gelemedigimdir.

kurt diye kiraya ev vermeyen turklere de karsiyim, daga cikip ogretmen olduren teroristlere de karsiyim, hrant dink i oldurenlere de karsiyim, adnan kahveci yi oldurenlere de karsiyim, muhsin yazicioglu nu oldurenlere de karsiyim, deniz gezmis i oldurenlere de karsiyim, sivasta yakilanlara karsiyim, ucagi dusurulen bilimadamlarina da karsiyim, oldurulen translara da karsiyim. karsiyim, karsi.

merhametsizlige, gaddarliga, haksizliga karsiyim.
hep insandan, merhametten, insanliktan yanayim.

aga baslik altinda herkes yazmis, gelemiyorum falan, haksizliga dayanamam ve s.

bu sozlukte haksizliga gelen, dayanan, haksizliktan oturu kalbi atan bi ben olamam ya. (bkz: ilkkan ersoyla ben cok dayanikliyiz haksizliga)

olum durun bi guldurmeyin lan*

"kim gelir ki?" sorusu sorulabilecek başlıkçık.
herkes haksızlığa uğramıştır ama ben ne zaman bir haksızlığa uğrasam bir şey yapmasam bile o kişinin eninde sonunda başına bir şey geliyor.
ilahi adalet denen bir şey var galiba

öfkeli oluyorum bu yüzden çok yerde haksız olmama rağmen kaybettim.

her insan gibi öfke ve hayal kırıklığı dolu bir tepki olur ve hakkımı dibine kadar ararım, haksızlığa da gelemem. kimseye yapılmasına katlanamam.
not: başlığın ilk hali "haksızlığa uğradığında tepkin nasıl oluyor" idi.

"ben zaten bir tek seni tanıyorum haksızlığa dayanamayan" djslsls
youtube.com/shorts/W5AdRo4h...

özellikle başkalarına yapılan haksızlıklara gelemiyorum.

yanımda herhangi birine, bir şeye, canlıya, bitkiye x bir şeye yapılmaması gerekendir. unutmam. asla unutmam. kindar değilim ama unutturmaz beynim bana.
yıllar sonra bile olsa ilk fırsatını bulduğum anda onun bedeli ödenir. bu istemsizce yaptığım bir şeydir bunun için çaba da harcamam ama dediğim gibi zihnim unutmaz üzgünüm.
çok da unutkanımdır lakin bu türlü şeyler unutulmaz. intikam da almam.
aynı yöntemle ödetmem kendi yöntemlerim mevcut.
kendimce işte bana kadar hak ile bakarım mevzuya allah yar ve yardımcımız olsun.

(bkz: ben bir tek seni biliyorum ilkkan haksızlığa gelemeyen)

kimse haksızlığı varılacak bir yer olarak görmediğine göre, bulunduğumuz duruma bizi iteklediler mi, acaba çelme taktılar da içine mi düştük, ya da lan bak o kadar da kötü değil önce haksızlık gibi geliyor ama sonra mağdur olmanın apoletleri omzunda ay gibi parlayacak, müptelası olacaksın dediler de inandık mı, kandırıldık mı lan yoksa..
ne diyorduk; kimse haksızlığa gelmek istemez ama velhasıl kelam haksızlıklardan boy vermekteyiz. bu sebeple diyorum öyle ya da böyle gelmiş olmalıyız. ama görünen o ki “ama haksızlık bu öyle değil mi” misler gibi iş görüyor, yat yuvarlan.

belki de hayatımın merkezinde olan, yaşadıklarımı ona göre şekillendirdiğim olgu. bazen bu konuda kendimi kaybeder derecede davranıyorum sürekli her şeyi düzeltmeye, doğrusunu göstermeye çalışıyorum ama başarısız da olduğum oluyor. bu yolda yalnız kaldığım, mutsuz olduğum çok olur ama hiç sorun değil çünkü haklılığı tercih etmiş ve buna göre yaşamaya gayret eder biri olduğum için bu duruma hazırım. sahte mutlulukları tercih etmiyorum.

haksızlıklar üreten sisteme düşünsel karşıtlık ve politik hesaplaşmayla öfkemi tolere ediyorum da, yoksul, savunmasız, suçsuz, kimsesiz çocuklar söz konusu olunca, kontrol zor oluyor be dostlar...

bizim gelmemize gerek kalmıyor, ayağımıza kadar geliyor haksızlık.

bazen başkalarının hakkını bile aradığında o kişi yalnız bırakmış oluyor.
insanlar çıkarları çatışmadığı sürece iyidir. bir aynı çıkar etrafında denk gelsinler. iş yerinde ayrı birimlerde çalışıp birbirini öven insanlar örneğin. öyle dost olanlar. bir aynı birime düşünce neler yaşıyorlar.
maalesef ülkemizde her konuda haksızlık yapılıyor. herkese hepimize haksızlık yapılıyor.
küçükten büyüğe herkese.
okullarda iş yerlerinde vs.
hassas insanlar bunu sindiremiyor tabi. diğerlerinin umrunda olmayinca bir süre sonra onlarda hassas olmak istemiyorlar. görmezden gelmek istiyorlar.

sorun haksızlığa gelememe konusu değil, haksızlık durumunda sizin tepkinizin ne olduğudur.

kimi vardır, bırakın başkasına, kendisine bile haksızlık yapıldığında, mikro çıkarlarını dert edip, olayı örtbas etmeye çalışır. bir apartman yönetimi toplantısına katılın genel hal böyledir. eğer bu klasmanda kalıyorsanız, kimse pek başınız ağrımaz, ama kimse de sizi önemsemez.

kimi de, haksızlığa diklenir, peşine düşer, karşılığını verir. diklenme kısmında epey baskı görürsünüz, pes ederseniz bir daha karizmanızı toparlayamazsınız. peşine düşme aşamasına geçtiğinizde arkanızdan konuşulur, çevrenizdeki kişiler azalır, başa çıkamazsanız network kaybı yaşarsınız. ama karşılığını verme aşamasına geçip bir de gerektiği şekilde ezerseniz, hz musa'nın asasına dönersiniz, geçtiğiniz yerde insanlar kenara çekilir, kimi korkudan kimi saygıdan. bu sebeple herkes haksızlığa gelememe durumundan muzdarip olur, çok azı haksızlığın karşılığını verir, rahat eder.

o sebeple, (bkz: oderint dum metuant).