hava almak için balkona çıkınca gelen aşağı atlama isteği

ruhsal bir dürtü sanırım. hani ortada bunu yapmamı istememe sebep olacak birşey de yok. öyle bir komut geliyor zihnimden niye olm diyorsun susuyor.

içimizde saklı kalan ölme duygusunun depreşmesidir.
defalarca durdurdum kendimi, ama,ama birgün durduramadım. çıktım balkon kenarına. önce ayaklarımı sağlama almak için gerideki demirlere doğru iyice yasladım ayaklarımı. çünkü bir kere atlayıp bitirmeliydim bu işi. beceremez yaşarsam tekrar bu cesareti göstermem çok zor olacaktı.
başım dönmeye, ayaklarım titremeye başladı.zaten yükseklik korkum var.en sonunda bıraktım kendimi aşağı.
ne mi oldu? hiçbir şey olmadı. evim giriş kat.zeminle balkon arası 3 metre. baktım sağa sola mandallarım düşmüş onları topladım.
herkesin evi giriş kat değil,siz sakın dinlemeyin o isteği. hemen aklınıza zurna dürümün ne kadar güzel birşey olduğunu getirin ve vazgeçin.