yüksek bir yerden bakarken gelen aşağı atlama isteği

yükseklik korkusu olanlar zaten orada bulunmazlar bile.*

bir anda her şeyi tasarlamanıza sebep olan istek.

atlasam nereye kadar düşerim?
nasıl düşerim?
kemiklerimin kırılışını hisseder miyim?
oracıkta ölür müyüm yoksa acıdan kıvranır mıyım?
acıdan kıvranırsam ne zamana kadar bulurlar beni?
bulduklarında çok geç kalmış olurlar mı?
sakat kalır mıyım?

"amaan saçmalama ulan" diyip kendinize de gelmenizi sağlarsınız sonra.

sahil kenarında yürürken yüzme bilmediğim halde gelen atlama isteği ile aynı olabilir

"acaba düşersem ölür müyüm? ölmezsem benim için nasıl bir deneyim olur?" diye çok düşünüyorum. hâlâ atlama cesaretini bulamadım kendimde ama bir gün bu cesareti bulursam ve hayatta kalırsam deneyimlerimi yazarım.
daha da doğrusu umarım o cesareti ve sonrasında yaşayacak gücü kendimde bulabilirim. bulamazsam da halledilir ya amann. cehennemde görüşürüz en kötü.*

gece balkonda ortaya çıkan hadiselerden biridir. izmariti balkondan aşağı fırlatmayıp kendinizi fırlatmayı düşündüğünüzde ortaya izmarit kadar değerinizin dahi olmadığı bir senaryo çıkar. bir çoğumuz vazgeçecek sebepler bulmuşuzdur ama bulamayanlarımız da vardır.

ara ara bende de olan istek. hayat şartları malum insandaki intihar eğilimini arttırıyor.

sakat kalma ihtimalinin olmadığı kadar yüksek bir yer olması gerekir bunun için.

garanti sayı olacağından emin olmak gerekir...

benim baba tarafından bir akrabam boğaziçi köprüsünden atlamıştı zamanında.
salak herif montla atlamış.. montun içine hava dolmuş mont bir yerde paraşüt görevi filan görmüş ve adam süzüle süzüle olmasa da düşme hızını ciddi anlamda yavaşlatacak şekilde denize düşmüş ve ölmemiş...
halbuki montunu çıkartıp atlasaymış çakılıp ölecekti...
bir iş yapacaksanız adam akıllı hesap etmelisiniz...

ben şahsen asla evin balkonundan filan atlamayı düşünmem..
bu işi yapacak olan adam yüksek bir uçurumdan atlayarak ya da köprüden atlayarak yapmalı. ki köprü bence de en temizi ve güzeli.. denize yürüyorsun. maviliklere doğru uçuyorsun.. çok daha şefkatli bir kucak gibi. incitmeyeceğini düşünür insan.

ama balkondan atlayıp sakat kalmak, acı çekmek... çok korkunç geliyor bana. asla yapmam.

beynimizin düşme ihtimali olan yerlerde bizi uyarmak ve tetikte tutmak için yaptığı şey. parmaklık falan varsa o istek gelmez mesela.

bende olmayan istektir. neden? çünkü yaşamı seviyorum ve bu hikâyeyi merak ediyorum. eğer birgün. bir gün ama bir gün yüksek bir yerden aşağı düşersem anlayın ki biri itmiştir ya da ben salaklık yapıp gökyüzüne bakmışımdır. çünkü yüksek bir yerden yukarı doğru bakınca başım dönüyor ve elim ayağım boşanıyor. işte o zaman ancak düşebilirim.