hayallerinin peşinden gidenlerin hep ortada kalması

sanırım bu 69 kuşağı ile başlayan bir süreçti (ulan kuşak ismine bakar mısın bu kadar bahtsız bir kuşak olamaz) herkesin artık memur olmaması gerektiğini biraz özgün biraz girişimci yönü cesaretlendirmek için atılan tek kurşundu ve üzerinden 53 sene geçti ama çevremde hayallerinin peşinden giden kimi gördüysem şimdilerde oturmuş "vay efendim eskiden gençken böyleydik, şöyle içerdik, böyle sevişirdik" gibi cümlelerle hala gecmişle övünüyor.

peki hiç mi başaran yok?
var bi kaç tanıdığım emrinde 3 kişi çalıştıran tekstil atölyesi sahibi olan ürettiğini semt pazarında satıp çorbasını kaynatan.

hayallerimin peşinden gidemem, o kadar iyi yüzme bilmiyorum.

hayallerim peşinden gitmek yetmez, aynı zamanda hayallere yenilikler eklemek gerekir üretkenliği artırmak için.

yani girişimci olmak ve gerektiğinde daldan dala atlamak gerektiriyor hayat koşulları. girişimci ruhu olmayan insanlar da yok olmaya mahkumdurlar. döneminde çok iyi kazanıp birşeyler elde etmiş ve bir kaç güzel günlerin anısı kalır yoksa sadece geride.

bunlardan biriside babamdır. kendisi orman işletmede memur iken işini bırakıp kamyon alıp nakliye işine başlıyor ve memur maaşını 3 4 günde kazanmaya başlıyor. evet evet ülke ülke gezerek çok güzel kazanmış. sadece yatırımları çok yanlıştı. kazandığını köye yani çiftçiliğe yatırması. neyse belli bir dönem sonra kamyon kazasında ölümün pençesinden kurtuluyor ve nakliye işine veda ediyor. çiftçiliğe devam ediyor ve ek olarak biçer alıyor. yetmiyor bu babama ve 2. yi sonra da 3. yü alıyor. hay maşallah demiyor bunu görenler ve üst üste 3 yıl biçer takla atıyor. kabin yok, koruma yok tabi o yıllarda. neyseki abim orda ve toprağı kazıp çıkarıyor babamı biçerin altından. bir kuvvetle koca adamı içi buğday dolu römorka koyuyor ve hastaneye yetiştiriyor. ben çocuktum, pek hatırlamıyorum o günleri ama biliyorum babamın 5 6 ay yatakta yattığını. çok şükür ayakta ve sapasağlam başımızda. hayallerinin peşinde koştu ve uğraştı.

çok kıymetli babam bana hayallerimin peşinde koşmama izin vermedi. tartıştık, ayrı düştük, kavgalar ettik ve yeri geldi evi terk ettim. ama baktım olacak gibi değil ve onun istediğini yapmaya karar verdim. dede mesleği olan ve babamın da bir süre ekmeğini yediği orman işletmesine girdim. babamın bıraktığı için pişman olduğu işi devam ettiriyorum. mutluyum ve bu şekilde mutlu kalmak içinde kendi hayallerimin peşinde de yan sektörlerde ufak tefek ticaretler yaparak kendimi oyalıyorum.

sonradan hayallerinin peşinden gitmediği için pişman olmaktansa 'olmasa da en azından denedim' diyebilmek daha güzeldir.

avrupa'da hayaller gerçekleştirmek için, türkiye'de gerçeklerden kaçmak için kurulur da ondan böyle oluyor dediğim başlıktır..