hayatı boyunca ağır işlerde çalışmış yazarlar

içinde bulunduğum güruh.

ilk kez adam akıllı tecrübe edineceğim işte 15 yaşında çalışmaya başlamıştım. bu yaşımdan önce de orada burada çalıştım, ama fasülyedendim. 15 yaşında lise 2'den sınıfta kalmıştım. babam da beni ceza olarak hardcore amelelik yapılan bir işe vermişti: kalabak su sevkiyatı.

farklı şehirlerde olanlar belki bu markayı duymamıştır, ama eskişehir yerlisi olanlar bu markayı iyi bilirler. kalabak denen su koca koca kamyonlarla belli mahallelere dağıtıma çıkardı. (halâ çıkıyor) ben de o kamyonlardan biriyle sevkiyata çıkıyordum. kalabak su damacanaları 12 litre olduğu için aşırı ağır gelmiyordu, ama bizim kamyon kalabak'a ek olarak 20 litrelik damacanalarla "gecek ve erikli" markalarını da satıyordu. asıl film de burada kopuyordu zaten. bu 20'lik damacanalar o kadar ağır geliyordu ki, özellikle yaz aylarında olduğumuz için hem kafamdan, hem de götümden oluk oluk terler akıyordu. bir de bunu apartmanlara çıkarttığımız da oluyordu. bir de tek tek de değil, her ele 1 tane (12'lik değil, 20'lik) alıp da evlere dağıttığımız da oluyordu. yani ihtiyaca göre değişiyordu. yani şunu demeye çalışıyorum, bu yaptığım iş çok ağırdı. hatta o dönem hatırlıyorum, bir elime tutmaçları olan 2 tane kalabak camacanası aldığım da oluyordu. diğer elime de aldığımda toplam 4 damacana taşımış oluyordum. bunu marifetmiş gibi anlatmıyorum. ama o kadar ağır bir işti ki, bazı 30-40 yaşlarında adamlar bile bu damacanaları zor taşıyordu bırak 20'likleri yani.

sonra diğer yaşlarımda sanayilerde, fabrikalarda, orada burada yine ağır iş deneyimlerim oldu. ama ilk deneyim olduğu için bu su olayının yeri bende hep ayrı oldu. hayatım boyunca unutamayacağım insanlar tanıdım. hayatım boyunca kaybedemeyeceğim tecrübeler kazandım. her gün o damacanaları taşırken lanet etsem de, o zamanları bile özleyebileceğim anılar biriktirdim. pişman değilim kesinlikle.

şuan 25 yaşındayım, ve büyük tecrübe sahibiyim. şuan halâ bir fabrikada çalışıyorum. elim zaman zaman anahtar da tuttu, kürek de tuttu her türlü araç gereç elimden geçti yani. kişisel ilgi alanlarım da şuan bunlardan bağımsız. bu tarz ağır işler insanoğlunun pek zevk alabileceği işler değil doğruya doğru. şuan en hakiki usta bile baba mesleği falan olduğu için mecburi yetişiyor ve o tecrübeleri hayatı boyunca kaybedemediği için iyice uzmanlaşıyor. ama yine de insanoğlunun zevk alacağı türden işler değil. imkânınız varsa okuyun. (artık herkesin var) ama hayatınızın kurtulamayacak olması ihtimalini de unutmayın. bizim maddi durumumuz çok kötüydü. annem babam ayrıydı. lise 1-2 dönemlerinde belirli sürelerde annemde kalıyorduk. annemin asgari ücreti karnımızı doyurmaya bile yetmiyordu. okula gitmek için dolmuş parası dahi zar zor çıkartıyorduk. zor şartlar altında bitirmiştim liseyi, üniversite de okumadım. yani ben çalışmak zorundaydım. sizin böyle bir zorunluluğunuz yoksa, eğitim hayatınızı ve iş hayatınızı nispeten daha rahat bir şekilde deneyimlemeniz için elinizden geleni yapın.

umarım hayatı en kolay ve en etkili yollardan öğrenirsiniz, ve topluma faydalı insanlar kazandırılmış olur.

son 5 senedir filan masa başı çalışıyorum. o da okulu bitirdikten sonra oldu. 13 yaşımdan beri çalışıyorum.

öncesinde öğrenciyken geceleri taksicilik, kasiyerlik (üç harfli markette), renault ustası yanında çıraklık, giyim mağazında tezgahtarlık, ilaç dağıtım kuryeliği gibi çeşitli işler yaptım. öğrenciyken hem okudum hem de çalıştım. yeri geldi koli taşıdım, transpalet kullandım, tuvalet bile temizledim.

bu deneyimlerim de beni 29 yaşında hayata karşı daha olgun, daha ayakları yere sağlam basan birine çevirdi. ama gençliğimi de pek yaşayamadım maalesef. vakit bulamadım.