1.
pandemi sürecinde sabah-akşam neredeyse işte-evde 7/24 internetteyim. bazen öyle abartıyorum ki sürekli internette takılıyorum. sosyal insan olmama rağmen sanki sosyal hayattan arındım gibi. reelde insanlarla iletişimi malum* durumdan dolayı asgari seviyeye indirdim bundan ötürü iyice asosyal oldum. son bir yılda neler kaçırdıklarımı düşününce zaman ve şartlar diyerek kendimi telkin ediyorum. fakat bir yılımda anlamlı hiçbir şey yaşanmamış gibi keşke zaman makinesi olsa da sadece bir yılımı geri alıp, düzenimi daha farklı yönetseydim.
devamını gör...
2.
hayat bir otobüs değil, içinde aktığımız, değişen, dönüşen bir şey. an içindeki koşulları kabullenerek ve buna göre eylem geliştirerek akıl ve ruh sağlığına gelebilecek zararları en aza indirmek gerek.
devamını gör...
3.
2006 new yorkta universiteye basladim, sinif arkadaslarimdan biri 64 yasinda bir amca. birgun merak edip sordum, dayi hayirdir yasin olmus 64 ne isin var burada diye, hep universite okumak istemis ama hem ailesine bakmak zorunda oldugundan hemde farkli sebeplerden oturu bir turlu bunu yapamamis, ama sonunda artik vaktim var ve bunu yapmadan olmek istemiyorum demisti. bunun gibi birden fazla insanla karsilastim okul hayatim boyunca, her biri beni cok etkilemistir ve hayata bakisimi degistirmislerdir diyebilirim.
devamını gör...
4.
bu hissi yaşayacağım için korkuyorum işin aslı. bu yüzden bunu yaşamamak için elimden ne gelirse yapacağım.
devamını gör...
5.
son zamanlarda sürekli kendime söylediğim cümle. al işte yine kaçırdın diyorum, bak gördün mü kaçtı bu da gitti! ne için? kim ya da kimler için?
devamını gör...
6.
hayatı yakalamamız mümkün değil fakat arada bir tutmaya çalışmak lazım diye düşündüğüm başlık.
devamını gör...
7.
kovalamayı gerektiren eylem.
devamını gör...
8.
21 yaş eşiği tam olarak bu galiba.
devamını gör...
9.
hayatı, insanları..
her gün kaldığım yerin biraz daha gerisinden başlıyormuşum gibi. ulaşmak istenilen nokta görüş alanımda bile değil artık, öyle bir kaçırmak yani. koşmak için, daha da hızlı koşmak için halim var sanıyordum. yokmuş.
şimdi öylece durmak istesem; ne gelinmiş bunca yolun bir değeri var ne de devam etmenin.
her gün kaldığım yerin biraz daha gerisinden başlıyormuşum gibi. ulaşmak istenilen nokta görüş alanımda bile değil artık, öyle bir kaçırmak yani. koşmak için, daha da hızlı koşmak için halim var sanıyordum. yokmuş.
şimdi öylece durmak istesem; ne gelinmiş bunca yolun bir değeri var ne de devam etmenin.
devamını gör...
10.
kendini bir duygulanım veya eyleme indirgeyen kişi için hayatı kaçırıyorum diye düşünürken durumunu gerçek kılmaktır. zira anı yaşayabildiği müddetçe kimse hayatı kaçırmaz ve o anın içinde de hayıflanmalara belli bir duyguya takılıp kalmaya yer yoktur.
(bkz: yolda olmak)
(bkz: yolda olmak)
devamını gör...
11.
çok üzücü bir duygu ve ağlayanısı bir tat.
devamını gör...
12.
her gün ama her gün gelen aydınlanmadır. o kadar acı verir ki o an yaptığın her şeyi bırakıp yaptıklarının hiçbir şeye yaramayacağını düşünürsün. bazen neden yaşıyorum? bile dersin. sorgulamaların en ağırı olabilir gerçekten. zor şartlarda hayatta bir kez tadacağımız gençlik o kadar leş geçiyor ki. yabancı oldugun, asla tatmadığın, bilmediğin çok şey vardır. tam anlamıyla hayatı kaçırmışsındır. hayat devam ediyordur fakat sen yerinde duruyorsundur. sebep olan herkesin layığını bulması dileğimle.
devamını gör...
13.
(bkz: yakalarsam muck muck)
devamını gör...
14.
keşke dediğin andır.
devamını gör...
15.
devamını gör...
16.
eski enerjimi hissedemediğim an anladım hayatı kaçırdığımı. önce bir süre bunu negatif algılayıp, hayatın içinde kendimle debelendim durdum. baktım her seferinde yine kendime tosluyorum bir şeylerin yanlış olduğunu anladım.
kaçan hayat değil kendimdi. ben de her şeyi olduğu yerde bırakıp, ssdece kendimle hayatı yaşamaya başladım. çoğu zaman bir şey yapmıyorum, duruyorum sadece. ben çok güzel dururum. ama o bile beni bu kaç-kovala oyunundan uzak tutuyor ve mutlu olmasam da huzurluyum.
yanisi hayat kaçsın kaçabildiği yere. boşa kovalamayın. her türlü kendinizle yaşayın, gerisi gereksiz fantezi.
kaçan hayat değil kendimdi. ben de her şeyi olduğu yerde bırakıp, ssdece kendimle hayatı yaşamaya başladım. çoğu zaman bir şey yapmıyorum, duruyorum sadece. ben çok güzel dururum. ama o bile beni bu kaç-kovala oyunundan uzak tutuyor ve mutlu olmasam da huzurluyum.
yanisi hayat kaçsın kaçabildiği yere. boşa kovalamayın. her türlü kendinizle yaşayın, gerisi gereksiz fantezi.
devamını gör...
17.
tabi ki iş işten geçince anlayacağım. daha zamanı var.
devamını gör...
18.
bazen gelen histir fakat hemen sonrasında şöyle düşünüyorum, ben bu hayatı sakin ve huzurlu yaşamayı seviyorum daha çok şey yaşayacağım diye neden kendim olmaktan vazgeçeyim?
devamını gör...
19.
bir işte ustalaşmak için gereken başlangıç yaşını kaçırdığımı görünce hep böyle hissederim. genelde çocuklukta başlamış, bir ömrü adamış olmak gerekiyor. yönlendirilmemiş olduğum için herkese kızarım. hâlbuki nerden bilebilirler ki?
devamını gör...
20.
hahahaha gerçekten çok trajikomik ama bunu anlamam biraz sert oldu. bu gün çok sıradan bir gündü arkadaşımla sohbet ediyorduk. konu; kitaplar, filmler her şey çok olağan bir şekilde... farketmemek imkansız bir şekilde kızın birden morali bozuldu. ( galiba mutsuz şeyler hatırladı) e bende bunu farkettim. bunun da çok olağan olduğunu düşünerek ona biraz daha beklemesini ani karar vermemesini ve hala bir umudun olabileceğinden bahsettim...kız bana - sen hayata küsmek yerine, acıya alışıp acıyla yaşamayı öğrendiğin için hala bu kadar iyi niyetli düşünebiliyorsun dedi :) idrak etmem biraz uzun sürdü.. uzun bir süre sustuk. sonra zaten konuşamadım
devamını gör...