hayatı kaçırdığını anlamak

tam öyle hissediyorum sonra ilham perileri kulağıma “saçmalama şimdiye kadar tecrübe edindin esas şimdi başlıyor hayat” diyorlar. perilere güveniyorum.

birkac yildir hayati kacirdigimin zaten farkindaydim. gercek dank edis ani ise aciydi benim icin.

ilk sosyallesme adimlarimda hayatin hatirladigimdan cok daha farkli oldugunu farketmistim. devlet okulunda ozel okula bursla gecen cocuk gibi hissediyorum kendimi.

çalışırken net olarak hissettiğim bu. sabah git akşam güneş batmışken çık tam bir hayat kaçırma başka bir şey değil.

hayat değil, fırsatlar kaçar. hayat her yaşı ayrı bir güzellikle sunar bize.

kendim dışında kimseye kızgın değilim. kendim dışında herkes görecek başaracağım.

sürekli bir şeylere yetişmeye çalışırken gökyüzüne bakmayı bıraktığımı farkettiğim gün anladım. önceden yürüyüşe zevkle çıkardım, sonbaharda dökülen yapraklara basmaktan, kar yağdığında donarak sigara içmekten, manzaradan falan keyif alırdım. şimdi dakikalarla yarışmaktan etrafımdaki güzellikleri bile göremiyorum.

daha çok yaşıtların iş sahibi olup evlilik yaptığında akıllara gelir.

bizimki biraz geç oldu da kalan zamanda güç olmaz inşallah.

yaşın ilerlemesi sonucu bu fikre kapılmaya başlar insan fakat temel sebebi insanın çevresinde bulunanların rutin ( rutin yerine başka kelime kullanan aktım unuttum kelimeyi) hayat temposunu sürdürürken size bak geç kaldın sen aa der gibi sohbet konularını açıp veyahut göndermeler yapmaları sizin sanki bütün bir hayatı yaşamayı kaçırmışsınız algısına sebep olabilir. kulak asmayın. ölüm yaşama nüfuz etmeden yaşamak istediklerinizi yaşadığınızda yaşayın. genel algı ve toplumun yaşama geç kalma tanımını bir köşeye fırlatın atın veya topluma iade edin sizin hayatınızın herhangi bir köşesini de işgal etmesin.

kariyer yok para yok aşk yok. yani benim durum.

ailenizin hayatınızı yaşamanıza izin vermeyecek kadar sizi sevmesi ve korumaya çalışmasından kaynaklı oluşan histir. yaşıtlarınızın yaşadığı parıltılı hayatı, girdiğiniz sıradan bir iş ya da okuduğunuz okul ve ev arasında mekik dokuyarak izler durursunuz. kabuğunuzu kırmaya kalksanız ailenizi de kıracağınızdan ve dünyanın üç günlük olmasından dolayı, ailenizi kaybettiğinizde kendinizden nefret etmenize sebep olmasın diye kırmazsınız o kabuğu. böyledir işte…

sürekli olarak sosyal medyada takıldığım zaman anlarım bu durumu. halbuki dışarıya çıkıp gezmek tozmak varken ya sözlükte ya da twitter’da fink atıyorum ve o esnada “çıksana dışarıya kodumunun asosyali” diyorum fakat dışarıya çıkınca eve gitmem anlık oluyor.

ulan bi mekana gidip geçen filtre kahve içtim 30 lira bayıldım geldim nasıl iş anlamadım valla. bence evde takılıp hayatı kaçıralım dışarısı ateş pahası alimünyum!

en güzel yıllarımı ya aşk acısıyla ya da ailevi problemlerle veya sağlık sorunlarıyla geçirdim, üçünün birden denk geldiği dönemler de oldu. yirmili yaşlarım acı içinde, mutsuzluk ve ümitsizlikle geçti; akranlarım hayat doluyken ben hayatımın bitmesini bekledim hep. çok geç artık, hayatı kaldığım yerden tutmaya devam edeceğim.

eğer 50 yaşında değilseniz, en güzel yollarımız hala önünüzde olabilir gençler.
ona göre hareket edin.

yirmili yaşlara tekabül ediyor.

dünyayı değiştireyim derken dünyanın seni değiştirdiğini anlamaktır.

25inden sonra insana otomatik yüklenen özellik

bence herkesin az çok sahip olduğu histir çünkü hiç birimiz hayallerimizde kurduğumuz o pembe hayata sahip değiliz.bu isyan edilecek bir durum asla değil, sadece kişinin kendi çocukluğunun ona verdiği pozitif bakış açısının, gerçek dünyayı tanımasıyla normalleşmesi olarak tanımlayabilirim bunu. bize yaşarken çok sert geliyor çünkü çocukken düşlediğimiz hayat çok farklı oluyor :) psikolojik olarak ''uyanma ya da farkına varma'' diyebiliriz buna.

herkesin bir derdi var.. paranın ya da şöhretinde mutlu ettiğine inanmıyorum.aşırı uç hayata sahip insanların intihar ettiğine tanık olabiliriz. istedikleri her şeyi almalarına olanak sağlayan bir bütçeleri varken neden mutlu değiller ? işte bu bizi paragrafımın ilk cümlesine götürüyor ''hayat cocuklugumuzda düşlediğimiz gibi değil, hayallerimiz gibi değil'' bununla yüzleşmek bir çok insana ağır gelebiliyor.

ama buda bir sınav böyle bakmalı.insanın başına gelen şeyleri kabullenip, hayatını yaşamaya devam etmesi gerekiyor.sizi yaralayan şey sizi güçlendirir, sizi mutlu eden şey daha ileri götürür.isyan etmeden, bunun size ne katkısı oldugunu araştırmalı ve düşünmelisiniz.

insan büyüdükçe, ihtiyaçları büyür.bu yüzden hepimiz çocukken çok mutluyuz.çocukken hepimizin derdi bir barbie bebek ya da arabayken, büyüdüğümüzde bunlar daha kompleks ve geniş açılı ihtiyaçlar haline geliyor.haliyle 3 kuruş parayla aldığın şeylerin yerini, tonlarca ücret ödemen gereken şeyler aldığında şaşırıp, surat asıyorsun ama büyümek böyle bir şey. sadece fiziksel olarak büyümüyoruz.biz büyüdükçe hayatımız ve ihtiyaçlarımızda büyüyor.

bu yüzden hayatı bir sınav olarak görmeli,dini inancımıza bütünüyle sarılmalı ve hiç bir şeyin bizi bundan koparmasına izin vermemeliyiz.başımıza gelen her şeyin bizim için anlamı iyilik.şer olduğuna inandığımız şey bile aslında bizim için hayır ama göremiyoruz.

sadece an'a odaklanmalı, eldeki imkanlarla mutlu olmayı bilmeli.mutsuzluk-isyankarlık insanı küçültür, tevekkül ve şükür ise büyük hale getirir.

hayatın ne zaman biteceği belli olmadığından hayatı idame ettirecek parayı kazanıp tabi her şey yolunda giderse anı hissetmek ve yaşamak anda kalmak elzemdir. hayat bir yolculuktur ve sürekli amacını aramakla geçer. fakat bu arayışta sevdiklerinin gözlerine bakmak, dokunmayı hissetmek, denizi seyre dalmak, yeşile doymak, gülmeyi ağlamayı içinde hissetmek, sevmek, sevilmek, yediğin yemeğin lezzetini damağında hissetmek, uykunun tadına varmak hepsi hepsi yaşamı yakalamak için küçük küçük ama büyük resimde yaşadığını farketnenin parçalarını oluşturur.

olmak istediğin yaşı istemesen de geçmişsindir. olmasını istediğin şeylerin olmayacağını ya da zor olacağını bilirsin, hümeyra'nın bir şarkısında dediği gibi, bütün özlediklerin senden ayrı yaşıyordur...

her şey için geç değildir ama, bazı şeyler artık çoktan yaşanıp bitmiştir, o tren gitmiştir, hayat en güzel yerinde reklama girmiştir, bir sigara yakar ve devam edersin, belki birkaç gözyaşı, hayat bazen böyledir... bir şey anlatmazken bile çok şey anlatır...