hayatımı yeniden yaşayabilseydim eğer

amerikan köşe yazarı emma bombeck'in kanserden ölmeden önce kaleme aldığı son yazı:

hastayken yatağa girer, dinlenirdim. ben olmadığım zaman herşey kötüye gidecek gibi düşünmezdim.

gül şeklindeki pembe mumu saklamaz, yakardım..

daha az konuşur ama daha çok dinlerdim..

yerler kirlense, masa örtüm lekelense bile daha çok arkadaşımı akşam yemeğine davet ederdim..

oturma odasında tv seyrederken patlamış mısır yer ve şömineyi yakmak isteyen birisi olduğunda, leke olacak diye daha az korkardım..

bana gençliğini anlatmaya çalışan dedeme daha çok vakit ayırırdım..

kocamın sorumluluklarını daha çok paylaşırdım.

saçım bozulmasın diye arabanın camının açılmasını önlemezdim..

eteğimin lekelenmesine aldırmadan çimlere otururdum.

tv seyrederken daha az, hayata bakarken daha çok ağlar ve gülerdim.

ömür boyu garantili, pratik vs denilen hiçbir şeyi satın almazdım.

hamileliğimin bir an önce sona erip, doğum yapmayı dilemek yerine, hamile olduğum her anın tadını çıkarır ve içimde bir canlı yaratmanın ne kadar harika olduğunu farkederdim.

bu o kadar nadir bir olay ki.. mucize gibi bir şey..

çocuklarım beni öpmek istediklerinde, asla "önce git ellerini, yüzünü yıka" demezdim. onlara daha çok "seni seviyorum" ve ondan da çok "özür dilerim" derdim.

ama başka bir hayat verilseydi en çok yapacağım şey; her dakikasını değerlendirmek olurdu. dikkatle bak.. gerçekten gör.. yaşa.. vazgeçme.. küçük şeyler için şikayet etmekten vazgeç..

bana benzemeyenler, benden daha çok şeye sahip olanlar ve kimin ne yaptığı ile ilgilenmezdim..

bunun yerine, ilişkilerimi güçlendirmeye çalışırdım..

unutmayın, sahip olduğumuz ruhsal, fiziksel ve duygusal herşey için tanrıya şükredin..

tek bir hayatımız var ve birgün sona eriyor. umarım hergününüzü değerlendirirsiniz.

düşünür düşünmez beni rahatsız eden bir ''eğer'' durumu. kendimi bildim bileli bir dakikanın bile hayatımızı değiştirebileceğine inanırım; onunla bir dakika geç tanışsak belki arkadaş/sevgili olmazdık, bir dakika geç doğsam bambaşka bir insan olur muydum... hayatımı yeniden yaşasam ne yapardım diye düşününce beynime bir anda tonla düşünce toplanıyor, ne bileyim ne yapardım. bir şeyi değiştirsem ben şuanki ben olmayacağım, en başta şuanki ben olmalı mıyım, benim yeniden yaşamam demek belki de benimle beraber değişen onlarca insan hayatı demek; onların hayatını değiştirmeye hakkım var mı, ya kötü bir değişim olursa... kısaca asla düşünmek istemediğim başlık.