hayatın akışında kaybolmak

özünde mücadele olan bir zanaattir yaşamak.
kim olursa olsun, payına düşen mücadeleyi verir.
kimsinin payına biraz fazla düşer tabi, kimisinin payına biraz az.
payları dağıtan da hayattır zaten ve taahhüdüdür hiç bir zaman adil olmamak.

bazıları erken yorulur mücadelelerden, bazıları ise daha geç.
ama elbet yorulurlar.
geç yorulanların bir çapası vardır muhakkak, bir sabitleri. onlara kim olduklarını, nerede olduklarını hatırlatacak bir pusulaları muhakkak vardır.

erken yorulanların ise ne bir çapa atacak vakti olmuştur, ne de bir limanda duracak. ne haritaları kalmıştır ellerinde, nede bir pusula gönüllerinde.

sonu gelmeyen dalgalardan ve dinmeyen fırtınalardan,
yelkenleri yama, dümenleri rota tutmaz olmuştur.

erken yorulanlar kendilerini hayatın akışına bırakmış, hayat onların, onlar hayatın içinde kayıp olmuştur.

biraz da bir sonraki gün ne verir diye bekleyip yıllarını kaybetmek denebilir mi.

(bkz: ölümün durgunluğunda kendini bulmak)

hepimizin yaptığı şey. yaşıyoruz bir şekilde .

hiç bişey yap(a)mıyorum, eylemsizim işe git gel yemek ye uyu uyan hissetmiyorum, anlayamıyorum, adım atamıyorum,yediğiminden bişey anlamıyorum,alkol almıyorum,tatlı yemiyorum,alışveriş yapmak istemiyorum,çıkıp hava almak istemiyorum,günümün gelmesini beklemek gibi bir histeyim, hepinizin eline sağlık.en çok da kendi elime sağlık