hayatın değeri uzun yaşanmasında değil iyi yaşanmasındadır

hayata dair bir yaklaşım.

uzun verip sağ eli sol ele muhtac bırakmasın,erken verip kalana acı yaşatmasın.
bireysel hayatlarımızda eksilere düşmediğimiz , sevilmeyi hak eden insanlarla mutlu bir hayat dilegim.

bende öyle derim hep, 50 yıl yaşayim, tam yaşayim.

kısmen katıldığım önermedir. insanların müreffeh bir hayat sürememesi, yaşadığı hayattan zevk alamaması çoğu kişinin göz ardı ettiği kronik bir sorundur.
hayatın değeri ancak, huzurlu, uzun ve müreffeh bir yaşam sürüldüğünde anlaşılır.

hapşıran bir arkadaşıma "çok yaşa" dediğimde bana kızmıştı ve "iyi yaşa" demem gerektiğini, çünkü iyi geçen bir yaşamın uzun ama kötü geçen bir yaşamdan çok daha fazla değerli olduğunu söylemişti. kendisine hak veririm, yalnız ben de zaten ona "çok yaşa" diyerek uzun ama iğrenç bir ömür dilememiştim.

ideal olan uzun ve güzel yaşanması değil midir?

hayat her türlü değerli; çekilen sıkıntı ile pişiyor, mutluluklar ile pekişiyoruz.

kimseye minnet etmeyip ve muhtaç olmayacağımız sağlıklı bir hayat yaşamak nasip olsun.
yeter de artar bile... ömrü veren allah bunu da yazmıştır.

iyi yaşamın ne demek olduğuna karar vermek için de uzun yaşamak gerekiyor ama biraz da.
10 yıl yaşayıp da hayatın nasıl yaşanacağına karar veremezsin.

iyi yasamak icin de uzun yasamak icin de para gerekiyo yani hayatin degeri = para

evet öyle. iyi yaşayın o yüzden.aptal olmayın.

100 yıl boş yaşayacağıma 50 yıl dolu dolu yaşarım.

uzun ve iyi yaşayan insanların en avantajlı durumda olduğunu düşünüyorum. iyi bir yaşamın ne olduğu tarih boyunca tartışılmış ama ne olduğunu bulmanın çok mümkün olduğunu düşünmüyorum zira her dönemde iyi yaşam kavramı değişiyor sanki.

herkes için genel olarak iyi bir yaşam biçimi olduğunu da söyleyemeyiz. herkesin hayattan beklentisi aynı değil. insan nankör bir doğaya sahip olduğu için neye sahip olursa olsun hep daha fazlasına sahip olmak istiyor.

sanki ne kadar çok şeye sahip olursa ölüm olgusundan o kadar uzak kalabiliyor kafasının içinde. psikolojik olarak da param olursa sağlık sorunu yaşayabilirim ama en iyi bakımı alabilirim diye düşünüyor sanırım.

dünyanın en zengin insanı bile bir sürü organı iflas ettiğinde hepsini parayla yeniledi ama sonunda vücut tümden iflas edince öldü.

belki gelecekte yapay organ yapacaklar ama insan beyninin replikasını yapamazlar bence.

onun yerine bilinci aktaracak bir yöntem bulsunlar ve sentetik bedenlerde ya da ölülerin canlandırılması ile yeniden başka bedenlerde doğalım.

şimdi düşündüm de insanın yaşamaya dair bu açlığı niye.

schopenhauer' a sormuşlar 'eey şopen böceği, korkar mısın ölümden?' diye, o da demiş ki 'bre gafiller, bre aymazlar; yaşamayan insan korkar ölümden, ben korkmam.'
şopenim haklıdır, başlıktaki önerme de doğrudur. uzun ve hiç bir hayat yerine dolu ve much bir hayat elbette ki daha güzel, daha değerlidir. hem de içerisinde bolca keyif barındırırır.

20 yaşına kadar çocuksun zaten. iyi yaşamak için zamana ihtiyacımız var.

bana 70 yeter. kırmızı ojelerim ve şıpıdık terliklerimle torunlarıma el öptürüp harçlık vereceğim daha. gezdiğim ülkeleri onlara anlatacağım.. ay neyse çok uzattım

üniversite oku, 25 yaşında çalışmaya başla, 10 saat mesai, günde 12 saatini işe ayır (hazırlıktı, yolculuktu, duştu) 50 yaşında emekli ol, 60'ına kadar çocuklarını evlendir, torun bak, 65'ine kadar gez, sonra elden ayaktan düş, çocukların sana bakmaya başlasın.

yaşıyoruz mu ki hayatın değerini uzun yaşamakta mı iyi yaşamakta mı olduğunu tartışıyoruz?

eğer kötü bir yaşamım varsa neden uzun yaşayayım ki?

evet.


b.. gibi yaşayıp 100 yıl yaşayanlar hatırlanmazken, 27 yıl yaşayan barış akarsu ve 27'de ölenler unutulmuyor.

dogru onerme. ama yasam cok kisa olursa istemez.

iyi yaşamak ne peki? gezmek, kaliteli yaşamak, keyfini çıkarmak mi? bu yaşıma kadar anladığım şu; asıl mesele anlamlı ve paylaşarak yaşamak. gezilen, yapılan şeyler unutuluyor. unutulmayan şey o anki hissin oluyor. o an iyi ya da kötü anlamlı, derin bir şey hissettiğin için yer ediniyor hafızanda.
bazen düşünüyorum yaşlandığımda dönüp neleri hatırlayacağım. durum pek iç açıcı gelmiyor şimdilik.