hayatın eskisi gibi keyif vermemesi

maalesef bir dünya sebep yığabileceğimiz tatsız tuzsuz olay. cidden artık midem almıyor. ekonomik sıkıntılar bir yandan, insanların cehaleti bir yandan, toplumun ayrışması bir yandan , samimiyetin artık ortadan kalkması öte yandan...

bize lazım olan başka bir ömür. sanki on on beş sene öncesine kadar şehrin belirli yerlerinde buluşup üç beş lira ile arkadaşlarımızla muazzam bir gün geçiren çocuklar biz değilmişiz gibi...

yıllar geçtikçe dünya mı değişti yoksa ben mi büyüdüm ikilemine düşürür. cevabın ikisi de olması içsel huzursuzluk veren dermanı hayal gücüne kapılmak olan sıkıntı. (bkz: binbir gece masalları)

(bkz: bara gidip kahve içmek)

büyüdük çünkü.

eskiden de pek bi keyfi yoktu benimkinin ama bu kadar da felaket değildi.

hayattan beklentilerinizle dogru oranda degisen gerceklik.