hayatın yarışmaya dönmesi

artık sosyal medyanın insanların hayatında kocaman bir yer edinmesiyle oluşan durum.

insanlar ne istediğini bilmeden, sadece toplu bir güzel/iyi olanı isteme güdüsü ile yaşıyor.
en güzel telefonu alma, en güzel eve arabaya sahip olma. en çok kazanan en itibarlı mesleği yapma. en güzel/yakışıklı kız/erkek arkadaşla ilişki yaşama.
artık kimse 'boşver diğer insanların ne düşündüğünü ben ne istiyorum?' demiyor.

şatafatlı bir restorana gidip yediği yemeyi instagrama atıyor çünkü onu tanıyan insanlara bakın ne kadar güzel hayatım var demek istiyor.
okuduğu kitabın belki de anlamadığı sayfasından bir cümle paylaşıyor çünkü kültürlü olma yarışında geri kalmaması lazım.

tvdeki gelin yarışmalarının komik videolarına denk geliyoruz hepimiz arada. işte bugün yaşamdaki durum aynen böyle, sadece diğer insanlar açıktan yapmıyor bunu. daha derinden gelen bir algı ile yapıyor. halbuki akışına bıraksa biraz diğer insanları bırakıp kendine yönelse. ve ne istediğini belirleyip başkalarının düşüncelerine verdiği önemi azaltsa belki çok daha mutlu bir hayat sürecek. ölene kadar hep birilerinden daha iyi durumda olma yarışından çıkıp o psikolojik gerginliği üzerinden atacak. ama işte bunu farketmek çok zor. özellikle en başta dediğim gibi sosyal medyaya tv ye bu kadar maruz kalırken ister istemez genel yönelimlere meyil ediyor insan.
durup düşünmek lazım bolca. bizi diğer hayvanlardan ayıran en önemli özelliğimiz bu. kullanmak lazım.

önceden neydi ki? sempozyum falan mıydı? panel miydi? yoksa açıkoturum mu?

insanlar iş bulma yarısında malum ihtiyaçlar için değil hayatta kalmak için yaşıyoruz

hele ki yeni nesil daha ilk okuldan başlıyorlar sınavlara hep bir yarış içindeler. halbuki çocuklar onu kafalarına takıp düşünmüyor bile biz veliler bu maratona sokuyoruz maalesef çocuklarımızı.
bir yandan üzülsemde bir yandan mecbur diyorum. şimdiki zamanda okuyanın bile zor iş bulduğu bir devir varken onların zamanında neler olacak tahmin bile edemiyorum.
o yüzdendir çocukları bu zor koşullara alıştırmaya çalışıyoruz. umarım onlara zarar vermeden başarılı oluruz.

insan oğlunun hayatı bence ikiye ayrılıyor.
instagramdan öncesi ve instagramdan sonrası.

farkında olmasak da bu uygulama hayatımızda çok fazla şeyi değiştirdi.
artık bir yere salt gitmekten zevk almıyoruz, instagramda insanlara burayı gezdiğimizi göstermek bize keyif veriyor.

kimliğimiz oldu.

ve bazılarının bu yarışa sonuncu olarak başlaması.
bir elin hep arkadan tutması, engellemesi, üzmesi...

buna katılmak veya yarışa dönüştürüp dönüştürmemek sizin elinizde.
hayatla değil dünkü halimle yarışıyorum sadece.

her şeyle aynı olsaydık yarış adil olabilirdi ama değiliz. kimseye rakip değilim kimsenin de rakibi...