hayvanlar koklaşa koklaşa insanlar konuşa konuşa anlaşır

boş boş oturup bolca düşünen atalarımızın dilimize hediye ettiği çok hikmetli sözlerin bir örneği. hem insan ve hayvan arasında mukayese yaptırıyor, hem de insanın hayvanda var olmayan konuşma özelliğine vurgu yapıyor. her şeyin en önemlisinin insanların konuşması olabildiğine değiniyor. kavga, dövüş, çatışma, savaşmanın bir şey kazandırmayacağını anlatıyor. zaten büyük savaşlar da konuşma, anlaşma ve bir imza ile sonlanmış ve bitmişler.

"ileride bilim gelişir, hayvanların da konuştuğu öğrenilir, ben en iyisi böyle bir laf yumurtlamayayım" demeyen densiz bir atamızın söylediği söz.
kokuyla haberleştiği çok net bir şekilde bilinen karıncalar bile zaman zaman, tehlike yakın ve çok büyükse sesle haberleşiyorlar. kargalar konuşuyor, üstelik farklı bölgelerin kargaları birbirlerinin dillerini de anlamıyorlar. balinalar binlerce kilometre uzaktan sesle haberleşiyorlar. serçeler nerede bol yiyecek var, neresi yerleşip bir topluluk oluşturmak için elverişli, neresi benim bölgem hep sesle anlaşıyorlar.
örnekler o kadar çok ki.
sonuç olarak...
bu atamızı atlantik ötesine iteleyebilir miyiz?