her bildirim geldiğinde telefona bakan insan

kim özne kim nesne zaten her şey birbirine karışmış vaziyette. teknolojinin içine doğmuş z kuşağının ne gerçek ne sanal asla anlayamadığı gibi.

inanılmaz ve muhteşem ötesi awesome bi siliklik örneği. telefona bir bildirim geliyor ve biz hamido gibi telefona bakıyoruz. yani özne olmaktan çıkıp dandik bir telefonun nesnesi haline geliyor insan.

tekrar özne olmak için napsak descartes'in öznesine mi dönsek? platon'un idealar dünyası da aynı kapıya çıkar aslında. ya da angaranın bağlarında büklüm büklüm yol mu alsak? sıfırbir izleyip "ayükün mü" dedikten sonra direkt kafaya sıkmak çok daha cezbedici . eroine ve beyaz karı ticaretine hepimiz karşıyız zaten. "bi kilo toz bi otoboz" sinsiliğine son.