her gece akıla takılan bir şey yüzünden bir türlü uyuyamamak

istisnasız her gece yaşadığım lakin bir türlü o uyutmayan akıldaki şeyin ne olduğunu bulamadığım beni yatağımda 3 bin yıllık mumya gibi hiç kıpırtısız ama lahitin kapağı açıldığında birden fırlayacakmış gibi bir halde tutan şey. gözlerimi tavana oradan yandaki pencereye dikip güneşin ilk ışıklarının görünmesi sonrası fizyolojik ihtiyaç olması hasebiyle göz kapaklarımın ancak kapanmasına neden olan o şeyi bulduğum zaman ben yapacağımı biliyorum.

nazar değdirmeyin, bana olmayan durum. derdim olsa da kafayı koyduğum gibi hop uykudayım. arkadaşım bana sinir olur, “yatacağım diyorsun, bir dakika geçiyor ya gerçekten bir dakika numara yapıyorsun sanıyorum gerçekten uyumuşsun.” oyuncak fırlatıp yüzümde mimik oynatamamış, seslenmiş seslenmiş yok horul horul uyuyormuşum, bu nasıl bir uyku diyordu.

son 6-7 yıldır içinde bulunduğum durumdur. gece 12 de girdiğim yatakta sağa sola dönmekten gece 4 de 5 te zar zor uykuya daldıran durumdur. bazense uyuduktan yarım saat sonra görülen kabusla ağlayarak, korkarak, sinirlenerek, inleyerek uyandığın sonrasında ise hiç uykuya dalamadığın durumdur.
yaşanılanlar, yaşanmayanlar, yaşanamayanlar ve ben şimdi n'apıcam belirsizliği. tabi bunun yanında önceleri okul şimdi ise iş stresi, geçim derdi, gelecek kaygısı, insan ilişkileri, yaptıkların ya da yapamadıkların için içinde bulunduğun pişmanlıklar. bunların hepsi bir araya geldiyse tebrikler depresyona girmeye hak kazandınız.

dün, düneyin, geceleyin aklıma şey geldi, haca gidene hacı diyoruz ya, umre'ye gidene ne diyoruz... sonra türettim türettim, az kalsın allah çarpıyordu, bıçak sırtı konular ya. ama uyku da kaçırıyor yani.