şehirler arası otobüs yolculuğunda gece boyunca uyuyamamak

kendi yatağında bile iki üç saatten önce uykuya dalamayan sıkıntılı, insomnialı talihsiz bireylerin otobüsteki hemen herkes mışıl mışıl uyurken tüm geceyi rahatsız bir pozisyonda ve ya sabır çekerek tamamen ayık halde hiçbir şey yapamadan, oyalanamadan, yorgun argın, ağrılar içinde geçirmeye çalışması. doğal bir işkence yöntemidir. uçaklarıın ucuzlamasıyla travma olarak geçmişte kalmaya başlamıştır.

hele ucuz 2+2 de yanındaki mal yaylım yaylım yayılarak seni pencere kenarında isen darlar, koridorda isen, neredeyse teperse, bebek nöbetine kalkmış yeni doğum yapmış kadın çıldırıklığı gelmez mi, gelmez olur mu.

en ön koltuktaysam otobüs şöförünü izleyerek geçirdiğim tüm zaman zarfında kendimi hep sorguladığım durumdur. neden bunca insan uyurken sen sıkılarak sağı solu izliyorsun, uyusana derim kendi kendime*. ve büyük bir hüsrana uğrarım her seferinde. daha sonraları bunu her an gelebilecek tehlikelere karşı kendimi korumak için yaptığımı farkettim. şunları düşünüyordum: çantam, param bilgisayarım çalınabilir; şöför bir kaza yapabilir ya da ansızın bir araç bize çarpabilir. sanki bunlar çok olasılıklıymış gibi gözüme damla uyku girmez. tabii ki bu şekilde düşünmemin en büyük sebebi ykb*. söylediklerimin olma olasılığı çok yüksek olduğundan değil.

ama en azından bu durumu kabullenerek yolculuğumun sıkıcı geçmesini engellemeyi başardım. arabada telefon ekranına bakamadığım için hep kulağımda kulaklık podcast veyahut müzik dinlerim.

o benimdir o benim.. her şeye hakimimdir o saatlerde, şoföre bile.

başlığı okurken bile üşüdüm. yaz-kış muhakkak soğuktur gece otobüs ve ben üşürken uyuyamam. benim için başka mazeret yok.

yarınlar yokmuş gibi uyurum. uyuyamadıysam ya arkada dizlerini koltuğa dayamış bir hıyar vardır ya da morarana kadar ağlayan bir bebek.

(bkz: metro turizm) ise normaldir.

ne büyük bir lanettir, bu işkenceyi cidden çeken bilir. hele ki o yol en az 10 saat sürüyorsa.
kaynaşlı dinlenme tesislerini görür gibiyim.

her zaman başıma gelendir, kulaklığımı takar müzik dinleyerek dışarıyı seyrederim.

öyle bi ihtimal yoktur bırak gece boyunu bi saatlik otobüs yolculuğunda bile istemsizce gözlerim kapanır,kafam benden bağımsız bi sağa bi sola düşer.

hele bir de kulaklık evde unutuldaysa o nasıl bir kabustur.
önünde oturan kişi koltuğu sonuna kadar arkaya yasladıysa kabusların en büyüğü.

iyi hissetmiyorum ya. sabaha kadar zaman nasıl geçer panik atağım tutarsa naparım diyorum o derece.
çok kötü. uçak biletini yarıya indirseler ölürler mi ya yakın şehir şuradan şuraya gideceğim allah kahretsindir. acımasızlıktır. yazıklar olsundur.

otobüs koltuklarında uyumak kadar berbat bir durum yoktur, hele koridor tarafı ise ve başınızı yaslayacak bir yer/şey yoksa, ağzı açık uyuyan, ağzından salya akan, dili dışarı çıkmış olan komik ve iğrenç gözükebilirisiniz.
otobüs bileti alırken sorarım! kaç boş yer var ve arka koltuk boş mu? diye.

arka koltuk motor bölümüne yakın olmasından ve otobüs iç hava sirkülasyonu sor olan bölüm olduğundan pek kimse tercih etmez.

arka koltuğa kimse uğramadığından boylu boyunca uzanır yatarım. tabii temiz ayakkabılar ve temiz çoraplar şart! zira ayak kokusu ile verdiğiniz rahatsızlıktan yolculuk boyunca kulaklarınızı çınlatırlar.

bir gün uzun yola çıkmak üzere otogardan bilet alırken, yetkili ısrarla "abi ön taraf boş" dese de ben yine arka koltuk almakta inat ettim.
yola çıktı akşam saatleri vardığımız şehirde bir çay içmek üzere indim, hareket saati gelince bir baktım biri en arka koltukta benim yerimde oturuyor.
+merhaba! iyi yolculuklar, o koltuk size mi ait?
-yooğ degil
+iyi madem lütfen yerinize geçinde bende yerime geçmiş olayım.
-cıx ola ola yaw sanki sen otobüsü satın almışsan aha geç oralara otur.
+ bak koltuk ön cebinde, su, sakız, kulaklık, biletim ve şarj cihazım duruyor. yani bunu fark etmiş olmalısın neye göre o koltuğa geçtin?
- eee olabilir, al malzemeni git başka koltuğa.
+ bakın beyefendi koltuk numaram burası ve senin, benim yolculuğumu mahvetmene izin vermicem şimdi kalk geç koltuğuna ikimizede bu yolculuk zehir olmasın. dedikten sonra adam homurdanarak gitti.

gece saat 12 civarı koltuk altına bir yastık sıkıştırmış yine bana doğru geliyor lanet herif.
hele ayağını çek ben yatacam dedi, yastığı benim tarafa koyup ayakları cama doğru uzandı yattı.
adrenalin patlaması yaşıyor ve terliyorum nasıl bir tepki versem diye düşünüyorum.

gece otobüs mola verince herkesten önce koltuğa geçtim ve adamın gelmesini bekledim.

dedimki; bak aslında böyle durumlarda pek merhametli değilimdir ama gerçekten sakin bir yolculuk geçirmek istiyorum.
şimdi iki koltuk senin ikisi benim nasıl yatacaksan yat umrumda değil.
adam çok uzun boyluydu ne yaptıysa 2 koltuğa uzanarak sığamadı ve en son yastığı koltuğa vurup homurdanarak orta kısımlara doğru kendi koltuğuna geçti.
yanıma aldığım küçük yastığı çıkarıp koydum koltuğa sabaha kadar uyumuştum.

başkasının kullandığı araçta hiç uyuyamıyorum. illa kendim kullanmam lazım uyumak için. ?

bende hiç uyuyamam.
gece yolculuk yapmak zorunda kalırsam en ön koltuğa bilet alıp, şoför, yolu, geçen araçların üstündeki yazılar, yol kenarındaki her türlü yazı, karanlıkta uzakta yanan ışık, hava açıksa gökyüzü, yeri gelir şerit çizgilerini bile sayarım ama uyuyamam.

hep gece yolculuklarında otobüse binip hemen uyuyan hatta molada bile uyanmayan insanlara ibretle bakmışımdır.
tek avantajı bazen kimsenin göremeyeceği şeyleri görürsünüz.

ben genelde rahat uyuyabilmek için biletimi hep gece saatlerine denk getiririm. küçük de bir yastığım var, mis gibi uyurum yol boyu çok nadir uyanırım.

sıkıyosa uyumayayım. okulumdan memleketime 25 saatlik mesafe var. bi' atıyorum hapı, hop ruhlar alemine.