her gün dışarıda yemek yemek

açık açık ön yargı hatta aşağılama olacak ama ben bunu uzun vadeli devam ettirenler için söylüyorum; hiç normal bir davranış olduğunu düşünmüyorum. beslenmek temel bir ihtiyaç ve bunu kişinin bizzat kendisinin karşılaması gerekiyor bence. her gün dışarıdan yemek söyleyen insanlar temizlik, titizlik konularını, ev düzeni ile alakalı yapılması gereken şeyleri de yapmıyormuş gibi geliyor bana ve bu çok ciddi bir eksiklik. tabiki herkes böyle değildir ama özellikle de hemcinslerim, yani erkeklerin geneli bu şekilde. ömür boyu dışarıdan söylemeyi devam ettirmek çok zor; ki cebe de çok büyük bir zarar, evde yemek yapılsa ne kadar tasarruf edilir aslında. yok şuna para mı verilir, bunu nasıl alayım şimdi, cepte beş kuruş yok gibi cümlelerden kurtulunur en azından.

psikolojik olarak ele almamın sebebi ise düşüncelerin davranışlara, davranışların alışkanlıklara ve alışkanlıkların da en sonunda yaşam tarzına; bir o kadar da insanın mizacına dönüşmesi. ciddi anlamda masa başından kalkmaması gereken şartlarda olan kişileri bir nebze de olsa es geçiyorum ama 24 saatlik bir zaman diliminin yarım saatini, hadi diyelim bir saatini bence o kadar vaktimizin arasında buna ayırmak hiç de zor değil. üstelik dışarıda yediğimiz en sağlıklı algoritmasını taşıyan yemek bile sandığımız kadar masum değil. ne kadar beklemiş bir yağda piştiğini, taze mi olduğunu yoksa bir araya getirilmiş parçalardan mı oluşturulduğunu, yapıldığı ortamın hijyen koşullarını ve etik algılarını bilmiyoruz. bunu biraz daha filtrelersek çok da sağlıklı yaşam felsefesinde olmayan birinin kanındaki insülini bir anda pik yapıp aynı hızda da düşürerek hem dışarıdan yemek söyleyen kişinin günlük performasını bozacak, glisemik indekslerinin yüksek olmasının ve şekeri bir anda yükseltip alçatmasının etkisiyle de uzun vadede hem şeker hastası hem de istenmeyen kiloların sahibi yapacaktır bu şekilde beslenmek dışarıdan yemek söyleyen kişiyi.

şimdi de linç kısmına geleyim. bu bir embesillik belirtisi arkadaşlar, özellikle de erkekler. tencereye yağ koyup, soğanı ve salçayı kavurduktan sonra ne atarsanız atın yemek oluyor zaten. sonuna kadar analarınız pışpışlamayacak sizi yemek konusunda da, temizlik konusunda da, zamanında eğilemediğiniz için artık bükülmenizin çok zor olduğu tek ya da toplu kaldığınız ev-yurt ortamında da :d ota kakaya sallayıp vık vık yapıp amipten hallice bir yaşam biçmi süreceğinize azıcık kendiniz için yararlı şeyler yapın.

bir yerden sonra usandıran eylemdir. bal yiyen baldan usanır hesabı.

alıştın mı arkası gelıyor. sonsuz döngü.

sorgulanmaması gereken ve kişiye ait bir tercihtir.

kasaplardaki kaliteli etler ve tavuklar, marketlerdeki iyi pirinçler ve güzel tereyağları, taze soğanlar ve kıpkırmızı domatesler evde yemek pişiren bizlere kalıyor sadece, bana tek faydası bu.

bana herhangi bir zararı da yok.

(bkz: vi ar kuul bro)

#3394084
#3413834
#3413847
#3413824
#3413821
#3405903
#3401199
#3400789
#3400782
#3398715
#3398705
#3394071

eskiden bir numarası vardı. güzel bir şeyler yemek istiyordun, dışarıda daha ucuzdu ve hopp söylüyordun. e şimdi ciddi ciddi hiçbir şeyin tadı tuzu kalmadı. et yersin kıkırdaklı, tavuk söylersin kokar, pilav istersin yağıyla midene oturur.

açıkçası ben yemek isterim. hakikaten güzel yemek yapan alternatiflerim olsa hakikaten hoş olur. şurada elle tutulur yemek yapan bir happy moons vesaire var. en azından yediğinde fenalık geçirmiyorsun. onun da paket servisi yok. sandviçler bir nebze daha tercih edilebilir ama e onlar da her gün her gün yenmiyor.

özetle her gün dışarıda yemek yemek çok yakın bir zamana kadar pratik ve hatta sağlıklıydı benim için. ben çayı bile dışarıdan söyleyen insandım. şimdi hiçbirinin tadı yok, dışarıdan söyleyip yemektense hiçbir şey yememek bile daha cazip geliyor bu aralar. korkunç bir kokuşmuşluk.