her işin sonunda kendi çıkarını düşünmek doğru mudur sorusu

bana pek doğru , etik gelmeyen davranış biçimi .insanın rahata erdiği her işin sonunda biri zarar görüyorsa o rahatın benim gözümde pek bir değeri yok.evet insan kendi rahatını , kendi konfor alanını, kendi geleceğini , sağlamak zorunda ama bizim gibi ülkelerde bunu yaparken illaki birini ezip geçiyor gibi geliyor bana. özellikle iş ortamlarında sıklıkla karşılaştığım bir durum. kendi başıma da gelen bu durumu kabul etmediğim zamanlar olmuştur . sonunda kendimin zarar gördüğü , bazı şeyleri kaybettiğim olmuştur . belki de beni ayakta tutan bu vicdani durumdur . bi yerlerde kazandığıma olan inancım sonsuz.

iyilik eden karşılık bekliyorsa tefecidir, demiş cemil meriç.
şimdi iyilik var iyilik var. siz birisine burs verirsiniz karşılık beklemezsiniz. beklerseniz zaten bu kötü .
ama siz bir arkadaşınıza borç verirsiniz. zor durumda siz olunca bu sefer onun size vermesini beklersiniz. bu da normal.

çıkar kısmı ise ya etrafta güllük gülistanlık bir yer değil. günün sonunda insan bir çıkar elde etmese bile. bari kötülük görmeyim. kötü bir duruma düşmeyim diyor.

dogrudur.

"düşünmek" kavramı üzeründen gidersek, haklı olma ihtimali vardır ancak her davranışımızı; bilinçli veya bilinçsiz şekilde kendi faydamızı gözeterek gerçekleştiririz.
aklınıza ne gelirse gelsin (mesela, bir annenin çocuğu için gözünü kırpmadan ölüme gitmesi veya bir dilenciye sadaka vermek) mutlaka bizim için bir fayda içerir.

her işin sonucu, işe ve kişiye göre şekilleneceğinden, işe ve kişiye göre değişen durumdur.

kendi çıkarın, insani ve insanlığın çıkarıyla çatışmıyorsa doğrudur.