herkese karşı tek başına

gaspar noe abinin yazıp yönettiği yalnız izlenmesi şart olan film. tüm olay ve duygu durumlar izleyiciyi duvardan duvara vuruyor ve görüntülerde gizlilik yok, her şey fazlasıyla açık.

gaspar noe'nin bütün söylemek istediklerini sıkıştırdığı ilk uzun metraj filmi. bu filmden sonra bana kalırsa adamın sineması tümüyle mesajdan kopmuş ve kendi zihninin spekülasyonlarıyla izleyicinin zihninde oluşturulmaya çalışılan bir manüpülasyona dönüşmüştür.

üff üff dediğim film. bana kalırsa en sinir bozucu konu ve karakterleri barındıran gaspar noe filmi. ayrıca kesinlikle tek başına izlenmeli (ben ettim siz emeyin). film sanki kıyıda köşede kalmış kimsenin ilgisini çekmeyecek bir fransız filmi gibi başlayıp bambaşka boyuta ve kaliteye ulaşıyor. olay örgüsü kasap karakteri üzerinden ilerliyor, daha çok kendi kendine konuşuyor, bu sebeple filmi izlerken ki bakış açımızda sadece onun gözüyle oluyor. ayrıca bu kadar sıradan, hayatın içinden bir konu bu kadar sarsıcı anlatırdı. enter the void filminin başında maalesef ki azcık spoi yediğim için bazı şeylerin tadı kaçsa da sonuna kadar izledim filmi. filmin son perdesine geçmeden gaspar noe bir uyarı yapıyor, bak buradan sonrasını izlemek hassas midelere göre değil diye, o uyarıyla filmi bırakanlar var mıdır bilemiycem ama kendi adıma bırakmalıydım. karaktere karşı acıma, öfke, yüksek boyutta iğrenme hissedebiliyorsunuz. aile eksikliği, hayata tutunma çabası, adalet, ahlak kavramlarının sınırlarını zorlayarak insanoğlunun içinde yatan hayvani tarafı gösteriyor film. gaspar noe’nin ilk uzun metrajlı filmiymiş. aslında ilk filmden renkler, sahne arası geçişler ve müzikler konusunda ne kadar ustalaşabileceğini görüyoruz. yine de son yıllarda yapılan filmlerinden bir parça daha acemi olduğu unutulmamalı.