herkesin birbirine çok zeki olduğunu göstermeye çalışması

herkesin birbirine ne kadar zeki olduğunu göstermeye kanıtlamaya çalışması.
bencede kendim için diyebilirim ki git gide bildigin gerizekalı oluyoruz. farkındalığın yüksek olunca mı oluyor. bildiğin insanlar gerizekalıymış gibi geliyor. popüler kültür içindekiler komple öyle geliyor.
herkes ne kadarda zeka dolu evet.

valla ben malim acikcasi, kimseye zeki oldugumu gosterme cabam yok. zaten beni zeki zanneden varsa maldir yani.

bense tam tersine onun yanında ne kadar aptallaştığımı göstermeye bayılıyorum.

eh bir zamanlar zamanında eğilebilenler hayatta kalıyormuş, bir zamanlar baş parmağı çıkanlar. şimdi de zeka bizi öne atar zannediyoruz, en akıllı olmak önemli. hayatta kalmak hem eskisinden zor hem de kolay. duygusal dayanıklılık ve zeka patlıyoruz. zeki olmazsak ne olacağız? en iyiyi bilmiyorsak öylece elenmediğimiz bu hayatta nasıl yaşayacağız? bilmiyorum.

insanın hayatta kalabilmesi için gerekli özgüvenden kaynaklı bir durum. daha doğrusu böyle yapan atalarımızın hayatta kalmasıyla böyle olduk. çok kaba bir benzetmeyle mamut avlarken "şimdi si.tim ananı" diye bir özgüven duymasaydı atalarımız bugün varolamazdık.

(bkz: her şeyi evrime baglamak)
(bkz: öeehh)

(bkz: anlatmaya gerek yok görüyorsunuz)

zeki olmamalarından kaynaklanır. zeka çok uzaktan fark edilebilir bir şeydir çünkü. göstermek zorunda hissediyorsanız çok da fazla değildir. o kadarı hepimizde var.*

zeki aptallar veya aptal zekiler yok mudur?

akıllılar uzaktan anlaşılanlar değil midir?

zeki olmak akıllı olmayı gerektirmez ki...

bir iddia.

o kadar zeki olsam kimseye göstermeye gerek olmazdı. anlaşılırdı zaten kendiliğinden.

(bkz: kavgacı siyam balığı)

viki şeysi

filmi de var, rumble fish.

insanlar aslında birbirlerine çok zeki olduklarını göstermiyorlar. kavga etmek de istemiyorlar. tartışmıyorlar. birbirlerine zarar vermek istemiyorlar, öldürmek de... sadece kapana kısılmış durumdalar ve özgür değiller. bunun farkında da değiller... kapana kısılmış siyam balıklarına benziyorlar. sürekli didişmeleri bu yüzden.

proteyinsiz ve vitaminsiz beslenerek mi? ekonomik kriz ve bir canlı olmanın gereği olan; beslenme, barınma, cinsellik gibi ihtiyaçların karşılanmaması aklımızı aldı.
maslow ehtiyaçlar hiyerarşisinin en alt katı bile gerçekleşmemiş.

evet maalesef ve hızımı alamadım

bir tespit*.

babannem hep derdi ki, "müslüman gösteriş yapmaz. yarış yapmaz."

her ne kadar kendimi müslüman olarak tanımlamasam da, bu sözleri hiç unutmam.

hep kulağımda bir küpe misali, bir fısıltı misali durur. çoğu zaman bundan kerteriz alarak yaşamıma ve sosyal iliskilerime bakarım.

ama ben ne kadar ugrasirsam ugrasayim kendimi gizlemeye, ne kadar mütevazı olursam olayım ince derimin altındaki o fosfor yok mu!..

hemen ele veriyorum kendimi, ay gibi çeperimde hâremle dolaşıyorum, istemsiz. hiç mutlu değilim bundan bakın...

hayat seçilmiş kişiler için çok zor*

bazı şeyleri değiştirmeye muktedir değiliz, bununla yaşamak zorundayım.
anlıyorsun değil mi? *

yarası olan gocunur diye bir laf bildin mi?

biri kendinin çok zeki olduğunu göstermeye çalışıyorsa maldır. ne eksik ne fazla.

'göstermeye çalışmak', olduğundan başkalarının kuşku duyup yok sanacağını düşündüğünüz bir şeyiniz için, göstereceğiniz bir çabadır. varlığının kuşkulu bulunduğunu itirafınız anlamındadır.. varlığı anlaşılamıyor ve bunu siz farketmiyorsanız, göstermeye çalışmak beyhudedir. bırakın dağınık kalsın.. göstermeye çalışanlara da gülün geçin.

bazen kendimi bunu yapmaya çalışıyorken yakalıyor ve hemen aşırı salakça bir şeyler söyleyerek antidoz alıyorum.

bu konuda çırpınmaya gerek yok zirâ ;
(bkz: zihin boş olunca dil ukala olur).
hadi eyvallah.