hiçbir şey olamazsam memur olurum

1940 ve 1960 sonrası doğan kişilerin farkında olmadan çocuklarına aşıladıkları düşünce.
masası olan bir işin olsun, takım elbise giy, devlete daya sırtını maaşın garanti olsun gibi düşünceler yüzünden artık çevremiz en büyük hayali devlet memurluğu olan üniversiteli ile dolu. ilk adım öğretmenliktir ki olay meslek kutsallığı falan değil tamamen maaş ve ödeme zamanıdır sonra işte polislik falan geliyor (pandemi zamanı olmasa bile doktorları tenzih ederim onlar cidden takdir ve ücretlerinin fazlasını hak ediyor bence)

ekleme: namazda gözü olmayanın ezanda kulağı olmazmış derler. bu yüzden ilk sırayı din görevlisi olmaya, ikinci sırayı öğretmenliğe veriyorum.

zamanında memur olmamanın pişmanlığını yaşayan boomerların uydurduğu mantık.

ne memuru? hiç olmuşsun , bunun hiç önemiyok mu? herkes bir şey olmaya çalışıyor? hiç hiç olmaya çalışan yok mu?

memurluk insanı hapseder çok heveslenmemek gerekir dediğim başlıktır.

bence artık memur olamazsan hiçbir şey olursun. ülke o noktaya geldi çünkü.

memuriyetin garanti meslek olduğuna inanan insanların düşüncesidir.

bunun bir de sağlık meslek lisesine git, kolunda altın bileziğin olsun hiç değilse hemşire olursun versiyonu da vardır ki evlerden uzak olsun. sonra işte öyle değişir her şey hoop hemşire değil ünvan olarak "yardımcısı" olursun.

günümüz şartlarında pek mümkün olmayan düşünce. zira memur olmak çok zorlaştı. başarılı olsan da yetmez, dayı lazım amca lazım, torpil lazım.

dedemin mezartaşını okuyamıyorum tadında bir varsayım daha. şu an ülke öyle bir noktada ki aylık 4500-5500 bandında garanti maaş ve sgk'sı olan ve haftada 5 gün 9-5 çalışacak bir iş için böbreğini satacak insanlar var.

yüksek mevkiilerde dayın yoksa olamazsın kardeşim. ne kadar zeki, ahlaklı ,çalışkan olduğun hiçkimsenin umrunda değil.

gerçekçi olmayan bir yargıdır.

tanım bittiğine göre dökülebilirim; bunu diyene allah her iki cihanda da lanet etsin.

kimi insanlar daha az ödese bile garantili işleri tercih ederler, kimi ise dünyanın en riskli işleri peşinde koşarlar.
devlet memurluğunda eğer doktor özel sektörde çalışmıyorsa niye tenzih ediliyor. sonuçta o da devlette daha az maaşla ancak daha risksiz bir hayatı tercih etmiştir.
hiç bir meslek bir diğerinden daha değerli ya da değersiz değildir. kişilerin hayatlarını nasıl sürmek istedikleri ise onların kararıdır. hiç bir şey olamazsam memur olurum sizin için geçerli olabilir ancak bir diğeri memur olmayı gerçekten istiyor olabilir. düzenli hayat istiyordur, sorumlulukları vardır, hasta annesinin bakımını yaptıracağından emin olmak istiyordur, sırf paşa gönlü öyle çekiyordur.
bugün arka arkaya okuduğum başlıkların ardından farkına vardığım, hayatta kendine göre diğerlerinden daha yüksek bir meslek ya da kariyer planı olmayan kişilerin serzenişleridir. hayatınızdaki boşluğu doldurmak için başka meslekleri aşağılamanıza gerek yoktur.
#795460">#795460
devlet memurluğu eleştirilecekse eleştirilmesi gereken bugün devlet memuru olma şartının kalifiye olmaktan çok sadece nepotizme dayanıyor olmasıdır. son 50 yıldır devlet memurluğu kadrolarının seçim bahşişi olarak kullanılması nedeniyle oluşan kadro fazlalığıdır. kadro fazlalığında sırf insanlara yeni görev bulmak adına uzatılan, dolambaçlı hale getirilen, sizi bir evrak için 30 yerden imza almak zorunda bırakan, müdürün müdürünün müdürü şeklinde giden silsilede sıradan memurun insiyatif kullanabilen ve üreten bir çalışandan ziyade, sistemin ayakçı elemanı haline gelmesidir.

bir yerlerde dayın falan yoksa maalesef onu da olamıyorsun.

azim, hirs gibi duyguları kenara atıp sadece " sende olsaydin" kelimesiyle ortalama 70 yil yasayabilen insan dusuncesi.

yazık kafana.

memur olmak kolay mı sanki alimünyum diyerek tepki verdiğim başlıktır. meydan sizin olabiliyorsanız olun zira devir torpil, çifte standart devri. yani zor gibi arkanızda dayınız olması gerekir…

çocuklarının geleceğini inşa edecek, geleceğe güvenle bakmasını sağlayacak maddi imkanı olmayan ailelerin, onların en azından kendilerinden daha rahat bir hayat sürebilmeleri için verdiği tavsiye. zaten maddi durumları olsa çocuklarının tahtını da bahtını da rahatça yaparlardı. ama işte bazı insanların risk alabilecek durumu olmuyor, düze çıkabilmek için en yakın yol neyse onu seçiyorlar. benim anlamadığım, bu durumun üzerinden doktorlar haricindeki memurların maaşlarını hak etmedikleri çıkarımının nasıl yapıldığıdır. her meslek grubunda en az işi yaparak saat doldurup evine gitmek, maaş gününde parasını almak isteyen insanlar vardır. bu durumu öğretmenlere mal edemeyiz. ben hastaneye gittiğimde gerçekten ilgili doktorlar gördüğüm gibi başından savmak isteyen çok fazla doktor da görüyorum. okuldayken dersi sınıf başkanına işletip dışarıda boş boş gezen öğretmen de gördüm, öğrencilerinin akademik ve sosyal başarısını artırmak adına didinip duran idealist öğretmenler de gördüm. devlet kadrosunu bu şekilde işgal edip öğrencilerin, meslektaşlarının hakkına giren memurlar elbette var. ama bu sorun öğretmenlerin maaşına saldırılarak çözülmez. finlandiya gibi başarı sağlayan eğitim modellerinde öğretmeni ekonomik anlamda doyuma ulaştırmanın önemi sürekli vurgulanır mesela. çünkü öğretmen sınıfta para meselesi düşünmemeli, ya da evde dersi nasıl yapılandıracağını düşünmek yerine ek iş düşünmemeli.
ben gerçekten çok şaşırıyorum, insanlar nasıl geleceğimizin emanet edildiği öğretmenlerin maaşlarına karşı bu denli yıkıcı bir haset duyar? üzgünüm ama böyle bir tutumu hiç iyi niyetli bulmuyorum. sözlüklerde hiç futbolcuların, oyuncuların maaşlarını hak etmemesi diye bir başlık görmüyorum mesela. onlar çok yüksek rakamlara çalışıyor ve bu eğlence sektörü. eğitim ise birinci derece bir ihtiyaç. böyle bir başlık açılsın da demiyorum zaten, çünkü ben maaş bilirkişisi de değilim. sadece neden ülkeye dair memnuniyetsizliklerden, belki de şahsi sorunlardan doğan öfkeler öğretmenlere yöneltilerek onlar hedef tahtası haline getiriliyor, bunu anlayamıyorum. güç yetirebilmekle ilgili herhalde.

katma değer üretmeyen olacaksın yani.
memurlar ve memur zihniyeti bu ülkerin kanseridir.

"hicbir şey olamazsam öğretmen olurum " şeklinde nesne değişikliğine uğramış cümlenin eski halidir. eskiden memurluk kolaydı simdi öğretmen olmak.
*atanmış devlet memuru öğretmen olmayı kast etmiyorum tabiki

memur olsan nolacak dolar olmuş 15 lira oğğlumm. ancak kendi g@dünü avuçlarsın ooğğluum.