hiçbir zaman tam olarak ne istediğinden emin olmamak

çok düşünmekten kaynaklanan durum. kararsızlık hali. temelsiz bir kaygı, kuşku değildir tam olarak. belki biraz sabırsızlık bunu tetikler. anı yaşamayı engeller.

üniversite sınavı sonuçlarının açıklandığı gün ve tercihlerin yapılacağı son gün arasındaki o dönem...

bu tam olarak benim. bir gün dikiş öğreneceğim diyerek kursa yazılıp dikiş makinasıdır kumaştır bir ton harcama yapıyorum, 2 3 haftaya sıkılıp judoya başlıyorum 2 dayak yedim mi onu da bırakıp hacker olucam ben deyip laptopa kali linux kuruyorum g*tüme zor geliyor onu da bırakıyorum, japonca öğrenicem ben diyorum bütün ev aletlerinin üzerine japoncasını yapıştırıyorum herkes illallah etti artık benden benim kadar maymun iştahlısı yok yani kendime de güvenmiyorum artık.

(bkz: borderline kişilik bozukluğu)

bu benim lanetim

ne istediğim konusunda en küçük tereddütüm dahi yok.
bir şeyden, adınızdan emin olduğunuzdan daha da emin olduğunuz ve artık yapmak için can attığınız, hatta ömrünüzü ortaya koymaya hazır olduğunuz halde bu fırsatı bulup bulamayacağınızı bilememenin, nasıl bir çırpınış, çaresizlik ve korku olduğunu anlatamam.
üstelik kimseyle konuşamam, dertleşemem de. içimde korkunç bir ızdırap ve korku büyüdükçe büyüyor.
ince bir buz üstünde yürümek nasıl bir korku biliyor musunuz?
yine de inanıyorum, inanmak istiyorum ki herşey çok güzel olacak.

ben lisedeyken hayallerim vardı. büyük işler yapacaktım. bir arkadaşım dediki ben de işe girip evlenecem ve bir ev ve arabam olacak yeter.
sonuç o istediğini yaptı. mutlu mu bilmiyorum öyle görünüyor.
ben çok şey yaptım hiçbir şey yapmamış gibi oldu. döndük tekrar başa.
hayaller de kaldı mı elde bitti hatta.
insan doyumsuz işte hep daha fazlasını istiyor.
bazen birilerine kendini kanıtlamak için. bazen daha iyi yaşamak daha iyisi olsun diye.

ay bu resmen benim.