zaman zaman gelen her şey tam da olması gerektiği gibi mükemmel hissi

mümkün dünyaların en iyisinde yaşandığına dair duygu ve fikirlerle dolup taşmak, zevkten ve ruhun kamaşması. sık olmaz.

bu sadece mutlu/ve istenilen seylerin oldugu zamansa biraz fazla yanli davrandigimizi gosterir. hayat herzaman olmasi gerektigi gibidir, iyi ve kotu yanlariyla hayat hayattir. yasadiklarimizi oldugu gibi kabul etmeyi ogrenmek hayati tam olmasi gerektigi gibi yapar. hayata pozitif bakabilmeyi ogrenmek kendimiz icin yapabilecegimiz en guzel sey olabilir.

hayattan beklentilerimizi karşıladığımızda hissedilir.
maddi olarak, almak istediklerimi alıp, gitmek istediğim yere gidebiliyorum.
manevi olarak, ailem, arkadaşlarım, sevdiklerim var ve yanımdalar, desteklerini hissediyorum.
sağlığım, gücüm, aklım yerinde, işim/mesleğim var.
ben bir eksiklik hissetmiyorum. çok şükür.

bana gelişlerinin arasında çok uzun zaman dilimleri olan his. düşündüm en son ne zaman yaşadım bu hissi diye; 3 yıl önceydi. ondan önce ne zamandı hatırlamıyorum bile.
ve bir de şu var: insan bu hissi veren zaman diliminin içindeyken bile onun biteceğini düşünüyor bir an. içe sinsi bir burukluk oturtuyor bu da ve anın mükemmelliğini baltalıyor.

mükemmel bir histir. yani öyle tahmin ediyorum hiç yaşamadım.

yaklaşık beş yıl neredeyse her gün yaşadım ben bu duyguyu.
ama ne zamanki mesleği ve gece alemini bırakıp normal insanlar gibi olmaya başladığımda bu duyguyu da yitirmeye başladım.
yeni kazanımlarımsa her detayı duyabilen ama içinden geçilmiş bir çift kulak, hayata artık isyan etmiş ama ne içirsende bak keyfine diyen mide kapakçığı, ışığa hassaslaşmış ama karanlıkta keskin gören gözler, kol omuz ve bel bölgesinde aşırı gelişmiş kaslar.
şimdi bu gece alemi bişiler götürdü başka şeyler getirdi.
yıprattı evet. hatta o beş yılda on yıl yaşlandım. ama kazandırdığı tecrübeler ile özrü kabahatini örttü.
hem kaybettim hem de kazandım. nötrüm, ama aynı insan değilim.
velhasıl ben bu duyguyu da çok özledim.

sanırım hiç hissetmediğim bir durum. fakat çok uzun süreceğini düşünmüyorum illa ki bir sorun çıkar, mükemmellik bozulur. ama hayat da böyledir. iyisiyle kötüsüyle içimizde o dengeyi sağlayıp, mutlu olmaya çalışmak, iyi şeylere odaklanmak gerekir. en nihayetinde iyiyi arayan, görmek isteyen iyiyi bulur.

olması gereken nedir, nasıl bir şeydir, o mudur bu mudur diye düşünürken kaybolan histir belki de.

ve ardından eklenen ne zaman batıcaz acaba hissini de devamında getiren hissiyattır.

10 saniyeden fazla sürmez.

gerçekten böyle hisseden birileri var mı diye düşündürten başlıktır. bu kadar huzlurlu olmayın, kem gözlerim değebilir.

fikri bile güzel gelmedi bana. bilmiyorum bir şeyi hayal etmek, onun için koşuşturmak, yorulmak, endişe etmek, belki pes edip yeniden başlamak, o şeye ulaşmaktan daha güzel değil mi? ulaştığımı farz edersem, evet her şey mükemmel, eee şimdi ne olacak?

ardından gelen her şey bozulcak hissi

mevsim geçişi gibidir, tam ince ceketini çeker üstüne çıkarsın evden. hava ne sıcaktır terletir ne soğuktur üşütür, güneş böyle hafif gözünü alır. kuş cıvıltıları eşliğinde yürürsün her şey tam da olması gerektiği gibi. içinde bir yaşama sevinci vardır. aldığın nefes ciğerlerine huzur ve neşeyle dolar. bir yandan da bilirsin çok kısa süreceğini. öyle bir his.

pazarlamada ürün talebiyle ilgili bir tabloya benzer durum.

yeni bir ürün yaratılır, piyasaya sürülür. ürünün satış tablosu incelendiğinde satışın yükselme eğilimi gösterdiği, zirveye yerleştiğinde de doyuma ulaştığı görülür. bu noktadan sonra ürün satışları inişe geçer. çünkü piyasa artık doymuş, ürüne talep azalmıştır.

her şeyin tam ve iyi gittiği nokta da, yukarıda bahsettiğim zirve noktasına benzer. inişe geçmesi çok normaldir.

bu durumda bir pazarlamacı olarak düşünüp, talebin azalması ve satışın düşmesi haline hazırlıklı olup, b planınızı cebinizde tutun.

ben de max 1 gün sürüyor. gün içinde moodu aşırı değişen biriyim de

bazen bir gün bile sürmeyen saatlik gelen bir his

bakıyorsun arkadaşların yanında eve gidince göreceksin aileni. ders.. dersi de halledersin. hayat güzel canim diyorsun.

hayatımda hiç yaşamadığımdır.

son derece yersiz ve bir o kadar da zamansız bir şükürcü zihniyete dönüşebilir.