ikibinli yıllarda sartre okumak

yazarımız 'varoluşçu kaygılarla' yazmıştır. özünü değil, oluşunu ön plana almıştır.

ikibinli yıllarda bu tipi okuyan da; camus gibi, gide gibi, malraux gibi takılan yazarların üstesinden gelmemiş bir adım öne geçmemiş yazardır kendileri.

muhtemelen yıl ikibinden sonra doğmuştur da ondan. anlaşılabilir tek yönü bu olsa gerek.

ya da hiç. sırf varoluş bunalımım yüzünden bu tanımı yazdım. dokunmayın bana. herşeyden tiksiniyorum. git git...

bin yıl yaşasam üç bin yirmi beşte yine okurdum.

okumuşluğum var da sevmişliğim yok. tek doğru sözü "tarafsızlık ahlaksızlıktır" sözü.