ikiyüzlülük her zaman karaktersizlik midir sorunsalı

öncelikle karaktersizlik sözcüğünün tdk'deki anlamı: karakteri kötü olma durumu. yani iki karakterli olmak gibi bir anlamda kullanmamış oluyorum bunu, ben de.

karakterimi övmek, kendimi sütten çıkmış ak kaşık olarak göstermek niyetinde olmasam da ikiyüzlü biri olmadığımı düşünüyorum. yani iletişimde bulunduğum insanlara bir öyle bir böyle davranmadığım kanısındayım.

bazı kişiler ise öyledir. bir konuşursunuz, "dünyanın en iyi insanı!" dersiniz içinizden, başka bir gün ise, "amma da yanılmışım. dünyanın en kötü insanıymış..." dersiniz, ikiyüzlü biriyle konuştuğunuzda.

peki ya ikiyüzlü olan kişi mesela geçmişte herkese her zaman güvenen, herkesi anlamaya çalışıp seven bir kişiydiyse de bunun sonucunda büyük hayal kırıklıkları yaşayarak incindiyse? yani size "dünyanın en iyi insanı..." dedirten yüzü aslında ilk yüzüyse, diğer yüzü ise başkalarının/toplumun karaktersizliği yüzünden sonradan ortaya çıktıysa? ve hatta, diğer yüzünü de görmeyi "biz" hak ediyorsak? ediyor olabiliriz yani. bu ihtimali sıfır göremem.

bana göre karşıdaki size bilerek ve isteyerek zarar verme niyetinde değilse ikiyüzlü olması çok da sorun yapılabilecek bir şey değildir. hayatınızdan çıkartırsınız, olur biter. ayrıca bazı ikiyüzlüler, bazı "tek yüzlü" olup kendisini de çok iyi bir insan sanan insanlardan daha kabul edilebilir karakter özelliklerine sahiptir.

son olarak da, kimse bizim hayatımızdaki "npc" karakterlerden biri değil. bir insan, insan sarrafı da olamaz. senin sarrafın da biz olalım o zaman derim ben, kendinden insan sarrafı olarak bahsedenlere.

burada bir "ikiyüzlüleri sevip koruyalım" falan gibi bir hareket başlatma niyetinde değilim ancak belli bakımlardan anlıyorum ben ikiyüzlü insanların kimisini ve kendilerini karaktersiz olarak değerlendirmiyorum.

(bkz: amaç araçları meşru kılar)