ileri düzey affedicilik

beraberinde saygısızlığı, değersizliği getirir.

ister duygusal ilişkiler, ister arkadaşlık dostluk. insan affettiği, göz ardı ettiği şeylere dikkat etmeli. alttan alınca, tamam diyip yola devam edince insanlar artık size karşı hata yapmaktan çekinmiyor. verdiğiniz tepkiler ciddiye dahi alınmıyor.

çok değer verdiğinden veya kıyamadığından sineye çektiğin şeyler insanlar için artık yapılması olağan şeylere dönüşüyor.

sen yapsan affedilir miydin ? o da muamma.

ismekte kursları var, sertifika da veriyorlar.

eğer fazla empatik ve duygusal bir insansanız farkında olmadan edindiğiniz bir özellik oluyor. herkesi anlamaya çalışmak ve her yapılanın bir açıklaması olduğunu varsaymak, her davranışı da affedilebilir kılıyor. zamanla, aslında bunun için ne kadar kullanışlı bir hale geldiğinizi ve yaptığınızın aslında ileri düzeyde yıpratıcı olmaktan daha fazla işe yaramadığını görünce vazgeçiyorsunuz. çoğunlukla geç oluyor, ama zararın neresinden dönülse kârdır.

ben aşı yaptırmıştım küçükken

affedicilik bir yönüyle vazgeçiciliktir. affedememek vazgeçememektir. anlayamadığımızda tutuluruz, anladığımız an bağışlar ve unuturuz.

mesele daha çok nereye konumlandığımızla ilgili bence. hem dünyaya konumlanıp hem de 'ileri düzeyde affedici' biri olmak imkansızdır. çünkü dünyaya konumlanmak demek karşılıklılığın ritmine ayak uydurmak/boyun eğmektir. ve affetmek (yani gerçekten affetmek) dansın akışını bozan bir eylemdir.

sonuç olarak, birisi ileri düzeyde affedicilik sergiliyorsa maneviyatla mı yoksa mazoşizmle mi dolu olduğu önemli bir meseledir. eğer mazoşizmle dolu ise gerçek bir affedişten değil de stratejik/görünüşte bir affedişten söz edilebilir, bu da dans figürlerine boyun eğmekle/dünyadan vazgeçememekle aynı şeydir. ama zordur sonuna dek tökezlemeden gidebilmek.

bu söylenenler ile kendin arasında bir yakınlık kurabiliyor musun? sen ne türden bir ileri düzeyde affedicisin?

ben de olmayan şey. sittirin gidin alümünyum.

tanım ; gerizekalılıktır.

sonsuz merhamet, sadece allah'a özeldir. çünkü ileri düzey merhamet insanın evrimine ve doğal seleksiyona aykırıdır.

merhamet çok güzeldir, gereğinden fazla merhamet ise aptallıktır.

çünkü, gereğinden fazla merhamet her zaman o merhamet edene mutlak zarar olarak dönmüştür.

o yüzden atalar der ki ; acıma yetime, döner koyar götüne.