ilişki yorgunluğu

etrafımda sıklıkla gördüm ve bazen yaşadığımdır. hayat enerjimin solduğunu ve o günün erken bittiğini hissettirir. neden bunu yaşıyorum sorusu akılda dolanır.
hayat dümdüz bir otoban değil, zaman zaman böyle sorgulamalar yapmak normaldir ve iyidir. ama bunun sürekli olmaması, kişiyi yıpratmaması gerekir.

genelde uzun ilişkilerde görülür. sevgili ya da eş fark etmez. uzun yıllar aynı kişi ile birlikte olmak kolay değil. ilk başlarda her iki taraf da alttan alır. hatalar görmezden gelinir. yıllar geçtikçe daha önce kıskanılıyor diye sevinen sevgili , beni boğuyorsun , der. bazen tıkanır kalır , kısa ayrılıklar barışmalar. günün sonunda yıpratıcıdır ama aşk,sevgi bitmemişse ilişki devam eder. aksi hâlde biter.

ilişki yorgunluğu, aslında karşı taraftan asla veremeyeceği bir şeyi talep etmekten kaynaklanıyor, karşımızdaki kişiden bizi tamamlamasını istiyoruz ama bu mantıken mümkün değil çünkü "biz bir elmanın iki yarısı değiliz". böyle düşünürsek, kendimizi yarım, eksik, tamamlanmamış olarak görüp sadece onunla bir, tam ve bütün olabileceğimize inanmış oluyoruz. oysa her insan, zaten kendi başına değerli, tam ve bütündür. iki tam elmanın, birbirine tamamlanma, yaralarını sarma, muhtaçlık enerjisi gibi negatif enerjileri yansıtmadığı bir ilişkide yorgunluk olmaz çünkü zaten her iki taraf da o ilişkide kendisi olmaya izinlidir ve ilişkinin özünde, korku, kaygı, endişe, öfke gibi enerjiler değil, sevgi, saygı ve olanı olduğu gibi kabul vardır..