ilişkide hem daha çok seven olup hem ayrılan olmak

güç budur işte ya. erkeği kadını yok. dümdüz güçlü insan işi.

yanında devamlı kendinden ödün verdiğin biriyle olmanın saçmalığının farkına varıp aksiyon alınması.. daha tatminkar bir şey olamaz..

başıma çok gelen durum, hep ayrılıyorlar benden bu şekilde, üzülüyorlar belki ama saygım sonsuz.. onlardaki popo kimsede de yok.

bir ben ayrılamıyorum çok seviyorum ayrılamıyorum, sevemiyorum ayrılamıyorum.. millet nasıl çatır çutur.. aklım hayalim almıyor.

sevgisinin kölesi olamayan insandır. sevgisine de kendisine de saygı duyar, öylece tüketilmelerine izin vermez. seviyor oluşu ona her şekilde muamele edilebileceği anlamına gelmez.

bu başlık bile kalbimin kırılmasına yetti. ühühüh. ben bu yüzden romantik filmler izlemiyorum ya. üzmesenize birbirinizi kör olmayasıcalar

ilişkinin dışında kalan hiç kimse tarafından anlaşılamayan ve hatta günah keçisi ilan edilmenize yol açan eylem. kendisine saygı duyan insanlar yapabilir bir tek.

ben aşık olduğumda yaptım bi'kez. zehir zemberek acıyacağını bile bile kolumu kestim. çare yok, kangren olmuşsa tek yol vardır.

ilişkilerde sevgiden önce saygının, uyumun ve huzurun önemli olduğunu düşünüyorum. eğer çok sevmenize rağmen huzurdan, saygıdan mahrumsanız ayrılın gitsin. kendinizi yıpratmanıza değmez.

mantıklı bulduğum ve genellikle karşı tarafın beni unutamazsın diyip, kendini haklı gördüğünde doğru karar verdiğinin göstergesi.

ne kadar seversen sev bir şeyler düzelmiyor. o sevgini kullanarak her türlü pisliği yapıyor bı zaman sonra sensiz olmuyor bır de sensizliğe bakayım diyor insan.