ilişkilerin sürerliği için zeka şart değildir

ilişkiler için zeka gereklidir. ancak günümüzde sürerliği yöneten sistem bireylere zeka şartı getirmediği için insan ilişkilerinin ana motivasyonu zihinsel kabiliyetler değildir.

insanlar sevgili, eş ya da evlenecek kişi arıyorlar genel olarak. insanlar insanlar ile öncelikle dost olmuyorlar ya da olmak zaruriyeti hissetmiyorlar. maddi ve manevi itkileri olan pragmatik bir süreç yaşamak için kendilerine seçenekler belirlemeye çalışan 'özgür' bireylerin, hümanist bir romantizmin değerlendirdiği erdem ve/veya kabiliyetler neden umurlarında olsun ki!?

tabu kökenli sosyal ilişkileri modern hayata adapte edip değişime kapalı bir şekilde, yaşadıkları ve yaşayacakları şeylerde de kutsal bir taraf varmış gibi davranıp, dejenere olunca ağır bilgeye bağlayan insanları anlamakta güçlük çekiyorum ben.

einstein, tesla gibi nice kişilerin kelamlarını güncel tutuyor zihnimde, insan zırvalıkları.

sürekliliği desen değil, sürdürülebilitesi gibi anlamsız bir kelime olmuş sürerlik.

tarla sürmek gibi bir ifade hedeflenseydi bir ihtimal. sürerliği lafı çok garibime gitti vallahi bak.

zeka şart değil desen yahut zekanın şart olmaması olsaydı, olur muydu? bilinmez.

hoff. zor işler.

ilişki sürdürmek için şart olup olmadığı tartışılır ama başlık açmak için şart olduğu kanısındayım.

edit: başlığın ilk hali olan "ilişkilerin sürekliği için zekanın şart değildir" cümlesi üzerine girilmiş bir tanımdır.